Pucks kamer

Eerste onderwerp bericht herinnering :

Let op, het zijn geen boeken in die grote kast, maar muziek speelplaten. Puck is er gek op.

Hij draaide zich om. 'Hee Jayden.' Zei hij met een grijns. 'Kom zitten.' Hij klopte naast zich op het bed. 'En, nagedacht?'

Jayden glimlachte en ging naast hem op bed zitten en knikte 'Zeker, jij?' vroeg ze. Ja ze had zeker nagedacht.

Hij knikte en gebaarde naar de foto's. 'Ik mis je...' Zei hij zacht.

Jayden keek naar de foto's waar hij naar gebaarde. Ze herkende elke foto en wist nog precies wanneer ze genomen waren. Ze had nagedacht vanacht en volgens zichzelf was er iets goeds uitgekomen. Ze zuchtte bij het zien van de foto's 'Ik jou ook Puck, ik jou ook' antwoordde ze starend naar de foto's.

'Ik zou niet weten hoe ik terug moet komen bij mijn oude ik, maar ik wil weer plezier maken met jou, weer beste vrienden zijn.' Zei hij. 'Misschien komt het dan vanzelf. Soms haat ik mezelf echt, namelijk. Dan ben ik liever minder populair.'

Hij zei dit echt en het was geen droom. Hoevaak had ze dit niet al gedroomd het afgelopen half jaar. 'Weetje Puck, ik denk dat het voor jou tijd was om wat te veranderen, maar dat je iets te ver bent gegaan. Net als ik denk ik ook een beetje te ver was gegaan' zei ze liefjes. Op dat laatste was ze zeker niet trots, maar ook weer wel dat ze zoiets had kunnen bereiken. Ze keek naar hem 'Je bent ook in goede opzichten veranderd, dat weet je best' zei ze met een knipoog.

'Vertel, vertel, streel mijn ego maar.' Zei hij lachend. Hij was opgelucht hoe ze het opnam. Het was zo gemakkelijk, en toch steeds niet gelukt. 'En jij ook hoor. Best stoer dat je die verandering durfde, maar misschien was het de verkeerde.' Zei hij lachend.

Jayden lachtte oprecht 'Nou, je bent veel zelfverzekerder dat sowieso en je bent iets gegroeid' zei ze eerlijk, maar ook een beetje plagend. Ze had vanacht bedacht dat ze het allemaal over zich heen zou laten komen en het zou proberen goed te maken, maar het ging wel erg makkelijk nu en eigenlijk was ze daar wel blij om. 'Hoe had ik dan moeten veranderen?' vroeg ze met een grijns.

'Iets stoerder is wel leuk, maar dit was een beetje over de top.' Zei hij plagend. 'Nee hoor, dit is veel beter. Maar je was niet bang, vroeger was je zo snel bang voor dingen, bijvoorbeeld voor de ouderen.' Gaf hij toe. Hij keek naar zijn vriendin. Ze was wel blijvend veranderd, haar gezicht stond serieuzer, minder zorgeloos.

Jayden glimlachte even 'Hmm, heel misschien wel' gaf ze een beetje toe. 'Jij bent volwassener geworden... Weetje wat ik vreemd vind? Dit gaat zo makkelijk, het lijkt bijna te makkelijk' zei ze grijnzend. Ze keek even naar de foto's en pakte er een uit, hoofdschuddend bij de herinnering. Ze stonden samen heel betrapt keken, met beiden een lolly in hun mond. Ze lachte even, zin om nog een keer een lolly te stelen. Ze legde de foto weer bij de anderen. 'Ik heb je echt gemist.. hoevaak ik ook gezegd heb van niet' zei ze schuldbewust en ze keek hem even aan. Waarom voelde ze zich schuldig, ze hadden beiden schuld dus eigenlijk hoefde ze zich niet schuldig te voelen toch? Nee het hoorde er bij, allebei hadden ze een paar verkeerde dingen gedaan en dit hoorde er nu eenmaal bij als gevolg.

'Hm, je hebt gelijk. Maar misschien is het ook een goed teken.' Hij keek mee naar de foto en glimlachte. 'Misschien was het altijd al makkelijk, was onze band sterk genoeg om ruzies te weerstaan maar waren we gewoon beiden te eigenwijs.' Hij grijnsde, maar voelde zich ook schuldig. Hij had Jayden pijn gedaan, wist hij. 'En Jayden, weetje...' hij aarzelde. 'Ik denk dat ik weet waarom ik niet het gevoel had dat ik Enano bleef voor Sofia.'

Jayden lachtte even 'Ja, misschien is dat wel waar' antwoordde ze gemeend 'Dat eigenwijs klopt zeker' zei ze plagend. 'O ja? Ik ben benieuwd' zei ze met een glimlach. Ze keek naar hem, hij aarzelde om het te vertellen. 'Je kan het gewoon vertellen hoor?' zei ze voor de zekerheid. Het voelde goed zo, dit had ze zo gemist.

Hij glimlachte. 'Als ik eerlijk ben. ik denk dat ik gebleven ben voor jou. Nu ik dat wist, wilde ik het zeker goedmaken. Dat heb ik ten minste iemand om voor te blijven.' Hij keek haar aan. 'En jij zei dat je me redenen zou geven te blijven, maar die reden was er dus gewoon al.'

Jayden glimlachte enthousiast en gaf hem een knuffel 'Je bent de beste vriend die ik me kan wensen Puckie' zei ze hem gelukkig. 'Ik weet zeker dat je ook wel voor Sophia bent gebleven hoor' zei ze plagend. Ze liet hem weer los en keek hem blij aan 'Dus het is nu officieel weer goed tussen ons neem ik nu aan' zei ze glimlachend.

Puck knuffelde haar terug en glimlachte flauwtjes. 'Ik weet niet..' Zei hij. 'Ik heb haar al mee dan een maand niet gezien of gesproken.' Hij keek weg.

Jayden zuchtte even en vroeg zich af waar Sofia kon zitten 'Het spijt me dat te horen' zei ze zacht. Hoe kon Sofia hem nou alleen laten? Ze kon toch niet zomaar verdwijnen. 'Hoe kan ze dat doen' zei ze een beetje boos 'Geen kaartje, briefje? Helemaal niks van niemand gehoord?' vroeg ze nog voor de zekerheid. Triest was het als het waar was.

Hij haalde zijn schouders op. 'Blijkbaar was onze band toch niet zo hecht als ik dacht.' Zei hij. Hij pakte Jaydens hand vast. 'Wind je nou niet zo op, ik kan dit wel aan hoor.' Zei hij met een glimlach.

Jayden keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan 'Toch is het erg..' zei ze hoofdschuddend. Ze keek kort naar hun handen en grijnsde, ze nam het vriendschappelijk op. 'Ik weet wel dat je je red hoor' zei ze met een knipoog. 'Wees niet bang'.

Hij grijnsde. Toen schoot hem weer iets te binnen. 'Jayden...' Vroeg hij. 'Wat bedoelde je er eigenlijk mee toen je zei dat je heel veel van me hield?' Hij keek haar vragend aan.

Jayden keek hem even geschrokken aan, ze had gehoopt dat hij dat vergeten was. 'Nou uhm dat is een goeie' zei ze zenuwachtig. 'I-ik hield gewoon veel van je, dat is alles' zei ze met een zenuwachtige glimlach. Waarom had ze dat nou perongeluk gezegd dacht ze bij zichzelf. Misschien had ze gewild dat hij het hoorde, misschien niet. Ze keek hem even afwachtend aan.

Hij keek haar aan, kreeg een lach op zijn gezicht. 'En, houd je nog steeds heel veel van me?' Vroeg hij ontdeugend.

Jaydens wangen kleurden rood 'U-uhm' begon ze. Hield ze nog steeds veel van hem, ja natuurlijk, maar ook op die manier? Misschien, stiekem wilde ze het toch wel, ze wist wel zeker van wel, eigenlijk had ze het heel lang gewild. Waarom zou ze anders zo bitchy geweest zijn als Sofia bij Puck was. Ze keek hem aan 'Lach niet zo' zei ze plagend 'Misschien wel.. misschien niet' zei ze lekker onduidelijk.

Hij glimlachte en probeerde haar gedachten te lezen in haar betoverende mosgroene ogen. 'Was je jaloers?' Vroeg hij. Hij trok zijn wenkbrauwen op op die typische Puck-manier.

'Ik jaloers?' zei ze ongemakkelijk. Hoe de fuck wist hij dat? Kon hij haar gedachten lezen ofzo. Ze staarde hem even aan, in die vertrouwde ogen. Ze keek even weg 'Misschien, een beetje?' zei ze beschaamd.

'Als ik er over nadenk lijkt alles op een rijtje te passen.' Hij volgde haar wegkijkende blik. 'Nog een laatste vraag, om alles echt te kunnen begrijpen.' Zei hij zacht. 'Vind je.. vind je me leuk?' Vroeg hij zachtjes.