Pucks kamer

Let op, het zijn geen boeken in die grote kast, maar muziek speelplaten. Puck is er gek op.

Puck lag op bed, maar niet in zijn dekens, daar was het te warm voor. Hij voelde zich niet slecht, maar van zijn moeder was hij verplicht in bed te blijven liggen. Hij ging overeind zitten, wat wel zeer deed, en knipte het licht aan. Hij staarde een beetje naar de muur aan de rechterkant, waar allemaal foto's op een prikbord geprikt waren. Het waren de mooiste foto's, maar lang niet alles. Hij kon dingen echt niet weggooien en had dozen met foto's in zijn kamer liggen, die toch al uitpuilde.

Jayden voelde zich schuldig en was enorm nieuwsgierig naar hoe het met Puck ging. Ze liep rustig door de gangen en ze bleef staan voor de deur van Puck's kamer. Voorzichtig klopte ze op de deur. Nog steeds had ze niks met Evan, en dat zou ook niet gebeuren. Zijn persoonlijkheid was vreselijk en het enige was dat hij misschien goed kon zoenen. Daar was ze dan weer achter gekomen toen hij haar mee had genomen naar het bos en hij haar had gezoend en toen was ze heel hard weggerend.

Toen er op zijn deur werd geklopt kroop hij zo snel hij kon onder de dekens. Hij wist al wie het was. Het kon ook niemand anders zijn. Zijn ouders waren werken op het land. Zijn vrienden wisten hier niets van. Hij zei niets en hoopte dat ze weer weg zou gaan.

Jayden keek naar de grond en opende voorzichtig de deur. Ze hoopte dat ze het uit kon leggen. Een klein stapje zette ze naar binnen en ze sloot de deur weer. Ze zorgde ervoor dat er een kleine glimlach op haar gezicht stond 'Hey Puck' zei ze zacht. 'Hoe gaat het met je' zei ze onzeker over de situatie.

Hij kroop onder de dekens en rolde zich op zodat je alleen een bobbel onder de dekens kon zien. 'Ga weg.' Zei hij, maar zijn stem sloeg over. Hij hield zijn adem in en luisterde naar haar. Hij zat stilletjes te hopen dat ze weg zou gaan. Hij zou het echt duidelijk moeten maken dat hij haar nooit meer wilde zien, en tegelijkertijd vroeg hij zich af waarom ze überhaupt nog naar hem toe kwam.

'Puckie... het is niet wat het lijkt' zei ze toen en ze liep gewoon verder naar binnen. Ze zou zich niet makkelijk weg laten sturen. Ze ging tenslotte op de rand van het bed zitten en keek naar de bobbel die Puck was, onder de dekens. Ze zuchtte en ging liggen, wachtend tot hij zich een keer zou gaan vertonen. 'Kruip niet weg Puck, dat is niks voor jou' mompelde en ze sloeg zacht op de bobbel onder de dekens.

'Sodemieter op.' Zei hij nu boos en licht grommend. 'Je hebt niets met me te maken. Ik weet dat het gemakkelijk is me te vernederen maar ik heb daar geen zin in. Je hebt niets met me te maken. Ga weg.' Hij schopte op de plek waar Jayden zat.

'Puck.. waar heb je het over.. als je denkt dat ik Evan heb gezegt dit te doen dan alsjeblieft geloof dat niet, ik zou je nooit pijn doen' gaf ze toe. Dit paste niet bij haar, dit toegeven, maar het moest. 'Ik heb ook niks met Evan, hij denkt dat schijnbaar, maar ik vind t maar niks, z'n persoonlijkheid is echt vreselijk' mompelde ze. Ze trapte een keer terug en bleef koppig zitten. 'Zeg het dan tenminste recht in mijn gezicht' zei ze met een boze toon.

'Oh ja? En dan... dan laat je hem zomaar alles bij je doen? Ik heb je toch gezien bij hem.' Zei hij verwijtend en hij bleef onder de dekens. 'En dan heb je het tegen mij over het recht in je gezicht zeggen... Nee Jayden, ga weg.' Er drong bijna een snik door in zijn stem.

'Ik...' begon ze. 'Nee, ik kan niet gaan, je bent mijn beste vriend puck, ik wil weten hoe het met je gaat.. als ik niet had gedaan wat hij wilde had hij je waarschijnlijk nog meer in elkaar geslagen' zei ze stotterend met een onvaste stem. Ze stond nu op en keek even omhoog om de tranen in haar ogen te houden. Zou hij haar nu zomaar niet meer willen, ze waren samen opgegroeid...

Hij slikte en luisterde naar wat ze te zeggen had. Daarna schudde hij zachtjes van nee, maar dat zag ze natuurlijk niet. Er was eventjes stilte. 'Jayden.' Zei hij toen zacht. 'Je begrijpt het niet. Erger had gekund. Het gaat er niet om hoeveel pijn hij me doet. Het gaat erom wie erbij staat. Je stond duidelijk aan zijn kant, en...' Hij stopte even met praten. 'Kun je me niet gewoon met rust laten.' Zuchtte hij ten slotte.

Jayden zuchtte diep 'Ik dacht dat ik er goed aan deed, maar schijnbaar heb ik alles verpest' zei ze zacht maar duidelijk. 'Dan... zal ik je maar laten? Als er iets is kom je maar oke?' zei ze en ze keek bedroefd naar de dekens. Dit leek echt op een scene uit een boek. Voorzichtig stond ze op 'Wil je me echt weg hebben? Wat had ik kunnen doen tijdens het gevecht...' zei ze verward, verdrietig, koppig en boos door elkaar. Ze wist niet meer wat ze denken moest maar als hij nog een keer zou zeggen dat ze weg moest, dan zou ze gaan, eerst wilde ze nog één ding weten.

'Ja, ga weg oke.' Mompelde hij en hij groef zijn hoofd nog verder in, al kon ze zijn gezicht al niet zien, hij wilde zelf ook niets meer zien. Het feit dat hij zo volledig afging bij Evan, dat Jayden daar bij stond en alleen een beetje flirtte met Evan zei alles. Puck kón haar gewoon niet meer onder ogen komen. 'Ga maar naar je liefje toe.' Voegde hij er nog aan toe.

Jayden deed haar mond open om nog wat te zeggen maar zweeg. Ze zei niks meer maar sprak met zichzelf af om Evan zo'n harde klap in zijn gezicht te geven dat hij op de grond zou kruipen om bij haar uit de buurt te kunnen zijn. Ze snikte perongeluk een keer en rende toen de kamer uit en smeet de deur hard achter zich dicht.

Puck haalde opgelucht adem en sloeg de dekens van zich af. Hij veegde zijn haren uit zijn gezicht, die aan zijn gezicht plakten van het zweet doordat het zo warm was onder zijn dekens. Hij liet zuchtend zijn hoofd op zijn kussen vallen. Jayden was weg.. en nu. Hij besloot dat hij maar wat actie moest ondernemen om weer wat vrolijker te worden. Naar de tuin gaan, alleen ofzo. Zodra hij uit bed mocht zou hij weggaan.

Later
--

Puck lag weer eens in bed. Stomme rug ook en buik. Nouja, die rug was minder erg. Het was voor een goed doel. Puck glimlachte bij de gedachte. Sofia zou zo komen, ondanks haar been. Het maakte hem vrolijk.

Zachtjes liep ze naar binnen, ze wou hem verassen door hem een kusje te geven maar dat was al te laat. Ze ging naast hem liggen en omhelsde hem teder. 'Gaat het met je puckie' zei ze verleidelijk. Ze gaf hem een kusje in zijn nek, toen op zijn wang en daarna een lange zoen op zijn mond. Ze knuffelde hem tegelijkertijd en gleed met haar hand naar de pijnlijke plek op zijn rug en buik om het te verzachten.

'Hee liefje.' Zei hij blij en hij kuste haar terug. Kom maar lekker zitten hier. Hij klopte op het matras, op de plek naast hem en schoof een beetje op. Gaat het met je been? Zonder zijn bovenblijf te veel te hoeven gebruiken kuste hij haar nogmaals.

Jayden liep over de gang, ze was vrij optimistisch en wilde gezellig bij Puck langs gaan om foto's te kijken en desnoods te sorteren maar ze wist dat hij hield van al z'n foto's. Ook had ze wel zin om samen met hem leuke platen te luisteren. Blij gooide ze de deur open 'Puckiee' zei ze blij, maar toen bleef ze stil staan. Haar optimisme verdween als sneeuw voor de zon en het jaloerse gevoel kwam nu dubbel en dwars terug. Puck zat met Sofia op bed en nee niet alleen zitten, nee zoenend. 'S-stoor ik?' vroeg ze ineens heel verlegen.

Puck werd gedwongen zijn zoen te onderbreken. Je zag duidelijk de teleurstelling op zijn gezicht. 'Nee hoor, helemaal niet. Kom erin.' Zei hij en hij glimlachte. Hij keek nog wel even vragend naar Sofia.

Sofía schrok weg, 'sorry Jayden ik wist niet dat je kwam.' Ze ging beschaafd naast puck zitten en hield zijn hand vast. 'Kom binnen zij ze.' 'Puck en ik waren net uhm ja uhm..., laat maar.' Ze kneep even in pucks hand om aan te geven dat dit niet zo'n gemakkelijke situatie was. Ze keek hem aan en ging lekker dicht tegen hem aan zitten en met haar andere hand kroelde ze over zijn buik.

Jayden keek met een verdrietig jaloerse blik naar hun allebei 'Nee, zeg maar niks ik snap het al, ik ben niet welkom, ga maar lekker verder met waar jullie mee bezig waren, ik heb genoeg vrienden.. ik kom later wel terug dan' probeerde ze vrolijk te zeggen en ze draaide zich om om vervolgens de kamer uit te lopen. Nee ze was niet welkom en ja, ze was haar beste vriend kwijt. En naar haar andere vrienden gaan.. welke andere vrienden, niemand mocht haar meer sinds haar gevecht met Evan. Moedeloos liet ze zich naast zijn deur, nadat ze die gesloten had, tegen de muur op de grond zakken. Het was hopeloos en ze had geen idee wat ze nu moest doen. Huilen deed ze niet, daar was ze nu nog te trots voor.

Puck sloeg zijn arm om Sofia als teken dat het niet erg was. Toen Jayden uit de kamer stormde schrok hij wel en hij keek Sofia vragend aan. 'Weet jij waarom ze zo raar doet de laatste tijd?' Vroeg hij aan haar. Hij kriebelde met zijn vinger over haar elfenoortjes. Hij vond het wel zielig voor Jayden, maar hij wilde ook gewoon liever bij Sofia zijn dan bij die aandachttrekker.

Ze sloeg de arm weg en stond op. 'Hoe kun je zo gemeen zijn tegen haar, je merkt toch dat ze verdrietig is?' Ze deed haar handen over elkaar. 'Sorry ik wil niet zo uitvallen maar ze is hartstikke verdrietig, jij kent haar wil je even met haar praten? Ik wacht hier wel.' Ze gaf hem bijna een kus.'en?' En kuste hem nog een keer ze liep naar de andere kant van de kamer om alles te gaan bekijken.