Pucks kamer

Eerste onderwerp bericht herinnering :

Let op, het zijn geen boeken in die grote kast, maar muziek speelplaten. Puck is er gek op.

Jayden sloeg haar handen voor haar mond om haar lachen in te houden en keek toe. Het gevecht werd steeds groter en het voelde zo goed. Ze hoorde de pijnkreten en genoot ervan.

Puck pakte direct nog een steentje. Deze was iets groter en zwaarder dan de vorige. Evan was geraakt en was nu vol in de aanval gegaan. Hij schoot het steentje af en het kwam vol op het voorhoofd van Evan terecht.

Evan schreeuwde en haalde uit naar iedereen die in de buurt kwam. Na een paar minuten lagen er al een paar jongens kreunend op de grond. Een meisje probeerde op haar hoge hakken er tussen te komen en iedereen tot rust te krijgen, maar ze kreeg een vuist in haar maag waardoor ze naar achteren viel en haar hak brak. Ze bleef daarna stil op de grond liggen. Jayden grijnsde en keek toe, nog heel even en iedereen zou gewond op de grond liggen daar. Evan kreeg ook nog een aantal klappen. Jayden keek goed naar hem, hij was nog steeds knap. Ze zag de woedende blik in zijn ogen en glimlachte, hij had haar gewoon gebruikt en gevormd tot iemand die ze nooit wilde zijn. Toch moest ze denken aan de tijd dat ze alleen met hem was en dat was toch leuk geweest. Evan viel op de grond met een bloedneus en krassen op z'n armen. Z'n shirt was aan het rafelen en er zat ook bloed op zijn witte shirt. Ze keek naar Puck en lachte even.

Puck glimlachte terug naar Jayden. Het was echt een bende geworden, en het gaf hem een gevoel van euforie. Eindelijk had hij zijn wraak gekregen, en hij zat hier nu met Jayden. Meer had hij niet nodig, toch? 'Laten we teruggaan, voordat iemand ons hier ziet.' Fluisterde hij opgewekt tegen Jayden.

'Goed plan' fluisterde ze terug. Ze hoorde nog wat laatste kreten en liep snel weg, terug richting de ondergrondse. Ze trok een sprintje en ging rustiger lopen op een open plek.

Puck liep achter Jayden aan, maar wierp eerst nog een laatste blik op de groep. De haat voelde hij nog steeds. Daarna draaide hij zich snel om en hij rende achter Jayden aan. Hij gaf haar een knuffel van achteren. 'Je bent geweldig.' Fluisterde hij in haar oor.

Jayden lachte 'Het is ons gelukt!!' zei ze vrolijk en ze draaide zich in zijn armen om om hem ook te knuffelen. 'Jij hebt geschoten, je hebt al het werk gedaan' zei ze glimlachend.

Hij lachte naar haar terug. 'Je bent geweldig omdat je mijn vriendin bent, dûh.' Zei hij op een arrogante manier en hij grijnsde. 'Okee, én omdat je van die geweldige ideeën hebt.' Voegde hij er met zijn eigen stem aan toe. 'Alles aan je is geweldig, nou goed?' Hij gaf een plagerige knipoog.

'Okee, goed genoeg, nu ben ik tevreden' zei ze lachend en ze gaf hem een kus. 'Duss... zullen we terug naar binnen gaan, of de hele nacht buiten blijven?' vroeg ze.

Hij gaf haar een kus op haar wang. 'Laten we weer terug gaan naar binnen.' Zei hij. ''t begint wat frisjes te worden en ik wil niet dat je kou vat.' Hij glimlachte naar haar. Het begon steeds meer herfst te worden waardoor het 's avonds erg afkoelde. Desondanks hield hij erg van de herfst, de natuur was dan altijd zo mooi.