Pucks kamer

Eerste onderwerp bericht herinnering :

Let op, het zijn geen boeken in die grote kast, maar muziek speelplaten. Puck is er gek op.

Hij zoende haar terug, en kuste ook haar voorhoofd, neus, oor en nek. Daarna liet hij zijn hand over haar arm glijden en stond hij op. Hij pakte haar hand teder vast. 'Kom, sweety.' Zei hij liefkozend.

Jayden genoot er van en hield haar ogen gesloten tot het moment dat ze opstond. 'Let's go!' Zei ze ontdeugend en enthousiast. Ze keek even snel naar zijn kamer zoals die er nu bij lag en grinnikte even, een even grote rotzooi als altijd. Ze trok hem mee zijn kamer uit, de gang op. Waar zouden ze heen gaan, ze wist het nog niet zeker maar ze had al wel kleine ideën. Trots en nauwelijks begrijpend wat haar net overkomen was liep ze zo met Puck, haar soulmate.

Hij sprong op en volgde haar. Dit ondeugende lachje herkende hij maar al te goed. Samen liepen ze door ze smalle gangen, Puck keek trots naar Jayden. Ze was echt een natural beauty, met haar lange blonde haren die achter haar aan wapperde. Het was sowieso een beetje ongeloofwaardig. Eerst Sofia, die even plotseling verdween als ze kwam, en nu liep Jayden hier naast hem.

Jayden kon niet stoppen met glimlachen, maar keek toen ze bij andere mensen in de buurt kwam heel sirieus, maar met sprankelende ogen. 'Trouwens Puckie, heb ej al gehoord wat ik en Evita gedaan hebben?' Vroeg ze grijnzend.

'Uhm, nee?' Hij trok zijn wenkbrauwen vragend op. Oja, Evita, shit... bedacht hij zich. Als hij met een schone lei wilde beginnen kon hij haar er niet bij gebruiken.

Jayden bleef in het midden van een gang staan en draaide zich naar hem toe 'Nou, we zijn samen het huis in gegaan om wraak te nemen op haar ex en we hebben zijn haar geknipt, jeweetwel die jongen die jij na ging doen, van die salto' zei ze trots en ze keek hem ontdeugend aan.

Hij grijnsde. 'Oh bad girl. Die pony boy?' Hij schudde medelijdend zijn hoofd. 'Arme jongen. Maar ja, eigen schuld, moest ie maar niets met Evita beginnen.'

Jayden grinnikte even 'Jaja, die pony boy inderdaad' zei ze knikend. 'Hoezo niks met Evita beginnen?' Vroeg ze toen verbaasd. Evita was superleuk en aardig en had hele leuke kleren.

'Ach laat maar.' Wuifde hij het weg. 'Dat is iets tussen mij en Evita. Ze is best een bitch hoor.' Zei hij.

Jayden glimlachte hoofdschuddend, ze was nieuwsgierig, maar laatte het maar, ze wilde niet meteen weer ruzie. 'Yeah sure, naja boeiend' zei ze met een glimlach. Opeens schoot haar een idee te binnen 'Zeg, kun jij nog steeds zo goed die steentjes schieten?' Vroeg ze vrolijk.

Zijn ogen begonnen te glinsteren. 'Maar natuurlijk.' Zei hij opschepperig. 'Wacht even.' Hij ging even snel zijn kamer in en kwam terug met stokje waar een elastiek aan bevestigd was.

Jayden glimlachte blij 'Mooizo'. Ze pakte zijn hand vast en liep richting het pad naar de tuin, voor haar plan zouden ze naar buiten moeten. Het moest ook donker zijn, maar het was winter dus dat kwam wel. Ze pakte haar jas van de kapstok en trok die aan. Ze zei verder nog niks over haar plan, maar het zou moeten lukken.

Nieuwsgierig volgde hij haar. Hij trok zijn jas ook aan en liet zich verder meetrekken door Jayden. 'Wie zijn de slachtoffers?' Vroeg hij nieuwsgierig.

'Noem het een soort van wraak' zei ze geheimzinnig en ze lachte 'Het word echt geweldig, geloof me maar' zei ze toen nog met een knipoog. Buiten werd het al donker en als ze op de plek van bestemming zouden komen dan zou het al volledig donker zijn. 'Komkomkom' zei ze snel en ze trok hem mee toen hij ook zijn jas aan had.

'Ik kom al.' Zei hij lachend en hij liep achter die ongeduldige Jayden aan. 'Waar moeten we heen?' Vroeg hij toen ze eenmaal boven waren. Tegelijkertijd snoof hij de frisse lucht op en hij kerk om zich heen om steentjes te vinden.

'Ik zeg niks, het is een verassing' zei ze ondeugend. Ze zag het al helemaal voor zich. 'Deze kant op' zei ze en ze wees naar links.

Hij rende achter haar aan, en keek lachend opzij. Doordat het frisjes buiten was had ze lieve blosjes op haar wangen gekregen en ook haar neus was een beetje rood gekleurd. 'Zijn we er al?' Vroeg hij steeds.

'Bijnaa' zei ze met een glimlach 'Dit is het laatste stukje'. Ze pakte zijn hand en trok hem verder mee. Het was gelukkig nu helemaal donker. Perfect voor haar plan. Na zo'n 50 meter bleef ze staan en draaide ze zich naar hem toe. Om niet te blijven glimlachen beet ze even op haar lip en keek ze hem aan 'Luister goed, hier om de hoek zitten Evan en zijn hele groep bij het kampvuur. Er is er eentje bij die heel snel agressief word, dus als we nou eens leuk wat steentjes tegen 'm aan schieten dan zorgen we dat Evan net achter hem staat ofzo en dan.. nou je snapt het wel denk ik' legde ze uit en ze keek hem even afwachtend aan. Zijn haar zat nog warriger dan normaal door de wind, wat Jayden liet glimlachen alsnog.

Puck's ogen begonnen te glimmen. 'Jayden, je bent echt geweldig.' Zei hij enthousiast. Haar lieve glimlach maakte dat hij nog enthousiaster werd. Hij pakte haar hand en hield deze omhoog. Hij gaf er een kusje op en keek haar met zijn stralende ogen aan. 'Ik vind het een geweldig plan, zolang deze mooie handjes niet in gevaar komen.' Zei hij lief. 'En als je me beloofd nooit meer met deze mensen om te gaan. ' Voegde hij er op serieuze toon aan toe. Hij wist dat hij het nooit los zou kunnen laten. Hij keek omhoog naar de donkere hemel en hoopte in zichzelf dat dit toch een soort van afsluiting van een hoofdstuk kon zijn. Daarna keek hij voorzichtig om de hoek en bekeek het groepje goed om de afstanden in te schatten.

Jayden glimlachte nog steeds en keek hem aan. Nooit meer met deze mensen omgaan... wat als ze nou het nodig had om een keer bij ze te zijn of dat zij haar kwamen opzoeken? Ze kreeg een twijfelende blik in haar ogen 'Ik wil het heel graag beloven, alleen ik weet niet of ik het kan... wat als ze mij opzoeken? En nee wij blijven lekker hier zitten, laat hun maar vechten en morgen voor de raad geroepen worden door hun verwondingen' zei ze. Ze keek hem aan en haalde haar hand door zijn haar en keek toen weer naar de mensen bij het vuur.

Hij zuchtte. 'Je was toch klaar met ze, je was toch klaar met de persoon in wie je veranderd was? Dat kwam door hen. Dat is toch ook de reden voor deze wraak?' Hij keek haar indringend aan. 'Ik dacht dat....' Hij hield het niet vol en keek toch weer weg. 'Ik dacht dat we écht opnieuw konden beginnen.' Zei hij met een brok in zijn keel. Terwijl hij het zei besefte hij hoe stom het was, hij wilde niet weer ruzie met haar hebben. Toch meende hij het wel.

'Ik ben er ook klaar mee, ik haat ze echt alleen ik weet niet hoe ik reageer als ik ze zie één op één. Zover ik kan beloven dat ik nooit meer met ze omga beloof ik het!' antwoordde ze eerlijk. Ze zuchtte en keek naar zijn ogen, die spraken boekdelen. 'Echt, ik beloof het' zei ze zacht en gaf hem snel een kus. Ze keek naar het gezelschap dat om het vuur zat en zag al dat die ene agressieve jongen daar al herrie stond te schoppen. Ze zag ook Evan aanstalten maken om op te staan. Ze keek Puck snel aan en knikte richting de groep.

Puck glimlachte opgelucht en gaf haar ook een kus terug. Daarna richtte hij zijn aandacht weer op de groep van Evan, de mensen die hij het meest haatte. Hij keek om zich heen en raapte een paar kleine, ronde steentjes van de grond. Hiij zette er een zorgvuldig tegen het elastiek aan en spande het aan. 'Let op.' Fluisterde hij tegen Jayden en hij richtte zijn volle concentratie op één van de maten van Evan. Hierbij liet hij zijn tong een klein beetje uit zijn mond hangen. Toen liet hij het los, het steentje vloog door de lucht en suisde net langs diens oor.

Jayden grijnsde terwijl ze toekeek.

Evan was net opgestaan en naar een van z'n maten gelopen om hem in toom te houden. 'Hee, doe is rustig man' begon hij. Hij tikte hem op z'n schouder en keek hem aan met een dodelijke blik. Op dat moment schoot er een steentje tegen zijn oor aan en voor dat Evan het wist was zijn vriend als een losgeslagen stier op 'm in aan het rammen. 'Waarom ga je me godverdomme slaan en je kan dit niet maken' schreeuwde hij lispelend. Evan probeerde zich te verweren en gaf geen kik, maar voelde iedere klap en was bang iets te breken. De rest had het gevecht eerst nauwelijks opgemerkt, maar iedereen kwam vrolijk toekijken en sommigen besloten mee te doen. Evan gaf een schreeuw en begon uiteindelijk toch mee te vechten toen hij merkte dat alles alleen maar erger werd.

Het ging allemaal heel snel. Zo snel mogelijk pakte Puck nog een steentje en schoot deze richting een van de jongens die nog niet echt in het gevecht betrokken was. Het steentje kwam in zijn nek terecht en de jongen draaide zich meteen woest om en gaf de persoon achter hem een harde dreun. Puck grijnsde.