Armands kamer.

Ze gooide voorzichtig zijn kamerdeur open en bleef in de deuropening staan, met haar handen in haar zij. Zonder iets te zeggen stond ze daar en ze keek hem recht aan.

Armand stond daar in z'n joggingbroek en drukte de muziek uit toen hij Evita ineens recht voor hem zag staan 'Wat doe jij hier' mompelde hij en hij draaide zich om om een shirt aan te trekken. 'Ik zei toch dat ik mezelf goed kon redden' zei hij met een niet echt gemeende glimlach.

'Ik heb nooit gezegd dat je je niet kon redden, wel over de manier waarop.' Zei ze bit en ze plofte op zijn bed. Eigenlijk wachtte ze op een verontschuldiging van zijn kant, maar ze rekende er niet op.

Armand zuchte 'Evita, ik weet dat ik drmatisch deed oke, maar iedereen heeft soms zulke momenten' zei hij rustig. 'En ik vind hip hop een niet al te slechte manier' zei hij rustig en hij ging voor haar staan.

'Ik vind klassiek een betere manier.' Zei ze glimlachend. Ze zuchtte. Nu was het haar beurt. 'Oke, en sorry dat ik zo aandrong dat het jouw schuld is enzo hè.'

Armand grijsde ' sorry klassiek past niet in deze kamer, dan zul je je moeten aanpassen' zei hij met een speelse grijns.

'Alsof ik me al niet genoeg moet aanpassen ' Zei ze zuchtend maar ze lachte er wel bij. Ze liet zich languit op en bed ploffen en keek naar alle posters op de muur. Het gaf een heel andere sfeer dan op haar eigen kamer, die frisser fn netter was.

Armand grinnikte even en zette z'n muziek weer aan en ging op de rand van z'n bed zitten. , Hij keek even naar evita en grinnikte 'Strak, netjes en geordend, dat past bij klassiek en sorry nee dat is het hier niet en zo ben ik niet' zei hij met een grijns.

'Pff, sloddervos.' Zei ze met een grijns. 'Nouja, het is is wel gezellig zo.' Moest ze bekennen. Ze keek naar een hoopje kleren en ze pakte het bovenste eraf. 'Wat is dit?' Vroeg ze plagerig.

Armand grijnsde 'Nou, dat heet een t-shirt' antwoorde hij sirieus, maar met een grijns. 'Je weet ook dat je op een bed zit? Of ga je ook nog vragen wat dat is?' zei hij toen plagend.

'Ik bedoel.... dit.' Ze viste een onderbroek uit het hoopje en gooide het naar zijn hoofd. 'Viezerik!' Zei ze lachend. 'En waarom draag je dit tshirt nooit?' Ze keek er naar. Het was een normaal, zwart tshirt met een V-hals.

Armand ontweek zijn eigen onderbroek behendig en lachte 'Nou sorry hoor, ik heb nooit zin om dit allemaal in een wasmand te gooien' zei hij met een grijns. 'Nou dat shirt... gewoon daarom niet' antwoordde hij sirieus.

'Omdat je het zelf moet wassen zeker.' Zei ze plagerig. 'Oh nee, dat doen wij altijd. Maar ik kom inderdaad niet vaak jouw kleren tegen.'

Armand lachte 'Precies ja' zei hij rustig. Hij stond op en ging in het midden van z'n kamer staan. Hij keek haar aan van die afstand, door het lopen was z'n haar weer voor z'n ogen gezakt en hij glimlachte.

Ze keek hem aan en zuchtte. Ze liet zich op zijn bed ploffen. 'Ik verveel me.' Zei ze mopperend.

Armand lachte even 'Dan ga je toch weg' zei hij plagend. 'Nee ik vind het prima dat je hier bent, maar we kunnen ook uit mijn kamer gaan.. naar het bos ofzo, daar vind ik het wel altijd leuker..' stelde hij onhandig voor.

'Prima.' Ze ging overeind zitten. 'Dan pak ik wel even een vestje, ik zie je zo.'

Armand grinnikte en keek haar na. Zelf haalde hij zijn schouders op en liep na haar de deur uit om naar beneden te gaan en bij de voordeur te wachten.

Ze keek nog even nieuwsgierig zijn kamer rond en liep toen naar haar kamer. De deur van zijn kamer deed ze langzaam dicht en ze glimlachte toen ze aan zijn rommel dacht. Snel rende ze naar haar kamer.

Armand liep fluitend zijn kamer in en stopte wat spullen weg zodat het er redelijk uitzag. Hij zette zijn boxen aan een een harde beat kwam er uit als resultaat. Hij grijnsde en deed wat bewegingen om in te komen en daarna was het pas het echte werk.

Taylor hoorde de muziek al uit de kamer van Armand komen, dus borstelde ze nog een keer door haar haar, maakte er een nonchalante vlecht in en liep naar zijn kamer toe. De beats werden steeds heviger en onwillig ging haar hart ook wat harder bonken. Ze klopte op de deur, omdat ze bang was dat ze hem zou storen.

Armand hoorde niks, hij hoorde alleen de beat van de muziek. Het voelde goed om even los te gaan. Waarom gebeurde er hier toch nog meer dan hij hoopte. Hij liet al zijn gedachten wegvoeren door de muziek en grijnsde.

Toen Taylor niets hoorde, deed ze de deur een stukje open en keek om het hoekje. Ze zag Armand al dansen, en voelde zich vrolijk. Hij zat helemaal in de muziek, leek het. Ze kuchte. 'Hey!' riep ze, proberend om boven de muziek uit te komen. Ze liep naar binnen en ging op zijn bed zitten. Zijn kamer was heel apart, met veel posters. Ze had zich al zo'n kamer voOrgesteld bij hem, het paste bij hoe hij zich kleedde.

Armand zag vanuit zijn ooghoeken de deur open gaan. Het was Taylor. Hij stopte met dansen en zette de muziek uit. Hijgend glimlachte hij 'Heey Taylor' zei hij vrolijk.