Zithoek 2

Mila zat rustig in de zithoek te schetsen in haar schetsboek, ze moest nog veel dingen doen voor haar project. Een hele outfit ontwerpen in een week tijd, dat gaat niet zomaar! Ze keek even op en dacht toen aan Armand. Was ze niet te gemeen voor hem geweest? Maar al snel verdrong ze die gedachte en ging verder met schetsen.

Armand besloot dat het tijd werd om even zonder muziek te zitten en een boek te lezen over hiphop en de cultuur. Nadat hij in de grote bibliotheek was geweest ging hij naar de zithoek en zag hij Mila zitten. 'Ey Mila' zei hij met een grijns en hij ging ook op de bank zitten.

'Hallo Armand' zei Mila en was verbaasd dat hij juist hier moest komen zitten. hij zou haar inspiratie zeker verpesten. Mila keek even vooruit en toen weer naar haar schetsboek. Uiteindelijk vroeg ze 'Zeg armand, wat vind jij van eigenlijk van de nieuweling?'

Armand zat al het boek te lezen en keek op 'Wat ik van de nieuweling vind? Nou gewoon, volgens mij is ze wel chill' antwoorde hij en hij was niet van plan te vertellen over de badkamer en al het gedoe om zijn ogen en haar.

'wel chill? ja dat vind ik ook' zei Mila. Elvita had haar oprecht aardig geleken maar ze hoopte dat ze nog wat meer loskwam maar of je dat nou gaat bespreken met een jongen? nee niet echt. inspiratie voor haar project zou nu toch niet meer komen dus besloot ze dat ze iets meer te weten wilde komen over Armand. Want wat wist ze nou eigenlijk van hem? niet veel. 'Zeg Armand, eigenlijk weten we nog niet zoveel over elkaar hé, moet daar niet eens verandering in komen?'vroeg ze.

Armand grijnsde even en legde zijn boek op zijn schoot. 'Nou, misschien wel, misschien niet, vraag maar wat je wilt weten alleen ik weet niet of ik overal antwoord op kan geven' zei hij vriendelijk.

Mila was teleurgestd, ze hoopte eigenlijk dat Armand over haar iets te weten wilde komen, Mila praatte graag over haarzelf. Armand vond ze een vaag type,
Waarom deed hij altijd zo geheimzinnig? dat besloot ze te vragen:'Armand, je hebt altijd zo'n gloed over je, iets mysterieus kan je me vertellen waarom ik dat gevoel krijg als ik naar je kijk?' ze keek naar zijn gezicht en kreeg daar de rillingen van.

Armand zweeg even maar besloot gewoon te praten 'Nou Mila, misschien heb ik een aantal dingen meegemaakt, haal er zelf maar een conclusie uit' zei hij vriendelijk. 'En jij bent altijd maar onderweg met je schetsboek, waarom is dat eigenlijk' vroeg hij geïnteresseerd om het onderwerp van hem af te krijgen naar haar zodat hij niks hoefde te vertellen.

Mila vergat wat Armand allemaal zei over zichzelf want blijkbaar was ie geinterreseerd in haar schetsboek. ze besloot iets naar hem toe te schuiven en hem wat tekeningen te laten zien.

Mila leek helemaal niet op hem te letten of geïnteresseerd in hem te zijn en dat vond hij wel prima. Hij nam een paar tekeningen aan en keek er naar. Het was zo realistisch en het was allemaal kleding en op paspoppen maar ook gewoon mensen die in een bos stonden te kijken naar een vogel, maar dan was alleen de kleding gekleurd met een perfecte hoeveelheid aan kleurovergangen in elk kledingstuk. 'Dit is prachtig Mila, waar doe je dit precies voor, ik neem aan dat je iets met kleding doet, maar wat?' vroeg hij.

Armin leek echt geinterreseerd in haar te zijn en daar werd ze helemaal blij van. 'ik wil mode-ontwerpster worden en ik studeer nu aan de kunstacedemie. Ik heb nog veel meer schetsboeken wil je die soms ook zien?' zei ze opgewonden, ze vond het geweldig dat iemand haar werk goed vond.

Mila was wel heel enthousiast. Misschien moest hij gewoon een keer ingaan op zo'n aanbod en hij knikte 'Lijkt me leuk' zei hij met een kleine glimlach.

Mila stond op en liep naar haar kamer om de schetsboeken te halen. Toen ze weer terug kwam plofte ze naast Armand neer. Ze opende het eerste schetsboek waardoor de andere schetsboeken van haar benen afvielen en op de grond belandde. Uit een van de schetsboeken viel een zilver blaadje. Mila keek geschrokken.

Armand sloot zijn ogen even terwijl hij wachtte en toen hij haar aan hoorde komen lopen opende hij ze weer. Hij keek eerst naar het schetsboek wat ze opende en toen naar de schetsboeken die vielen. Hij ging van de bank af om ze op te rapen en zag toen een zilverkleurig papiertje. 'Wat is dit?' vroeg hij verbaasd toen hij haar gezicht zag. Hij raapte het op en hield het tussen twee vingers.

'Nee!' schreeuwde Mila. Ze schrok van zichzelf en voegde er snel achteraan; 'Ehm niks dat is niks, geef het maar terug.' En ze probeerde het blaadje uit Armands handen te grijpen.

Armand hield het blaadje tussen zijn wijs- en middelvinger. Hij hield het net iets voor haar weg. 'Mila, niet iedereen heeft zo'n zilver blaadje in een tekenboek, vertel eens, waarom doe je zo panisch?' vroeg hij kalm terwijl hij behendig het blaadje uit haar buurt hield.

Rustig blijven dacht Mila, ik moet het niet nog verdachter maken. 'Oh dat is gewoon eem blaadje met een ontwerp van een jurk erop, niks bijzonders.' het was waar, er stond een ontwerp op, maar hij mocht absoluut niet weten wat er nog meer op stond. Ze probeerde het blaadje uit zijn handen te trekken.

'Net wilde je nog zo graag me je ontwerpen laten zien...' zei hij verdenkend. Nog steeds hield hij het blaadje net bij haar vandaan. Nu wilde hij weten wat er op stond. Schaamde ze zich voor een ontwerp... had ze er een of andere sm outfit op getekend? Of was het juist een supermooie en waarschijnlijk dure jurk? Hij wist het niet maar hoopte dat het dat laatste was.

'Ach Armand laten we geen ruzie maken over een blaadje. Maargoed ik wilde je inderdaad mijn ontwerpen laten zien.' Mila hoopte dat ze hiermee de aandacht kon trekken daarom pakte ze een boek en sloeg deze open. Ondertussen bleef ze nog wel naar het blaadje kijken.

Armand keek haar wantrouwend aan vanachter zijn haar en hield het blaadje nog steeds in zijn hand, maar keek mee in de boeken van Mila, hopend dat ze het blaadje zou vergeten zodat hij rustig zou kunnen kijken.

'Nou kijk dit zijn dus een paar ontwerpen van mij, maar deze zijn al oud hoor.' Mila sloeg een paar bladzijdes om, toen keek ze op. 'hmm vreemd ik dacht dat hier mijn nieuwe ontwerpen ook bijzaten. die zijn namelijk helemaal te gek!' Mila werd enthausiast.

Armand knikte en keek naar de prachtig getekende kleding met allerlei kleuren, rouches en vanalles en nog wat. Hij legde het blaadje even op zijn schoot en keek naar de tekeningen.

Mila zag Armand kijken. 'Mooi zijn ze hé?' en ze lachte triomfantelijk.
Ze vond het leuk om iemand zo naar haar werk te zien kijken, en ze voelde zich trots.

Armand keek rustig. 'Hoelang doe je die opleiding al?' vroeg hij geïnteresseerd.