Open plek bij de gebogen boom.

-dit bericht moet weg maar ik weet niet hoe..-

'He, w wat?!' stamelde hij. Oh wat een blunder.. Hij werd omver geduwt en ze hing nu boven hem, ze was best sterk eigenlijk merkte hij nu. Dit besloot hij niet op zich te laten zitten! hij pakte een pluk haar en veegde het achter haar oor. Hij had een plan.. hij keek haar lief aan en kietelde haar onverwachts en rolde haar snel op de grond. Nu hing hij boven haar. ' een-een.' zei hij vrolijk.

'Hahahaha, aaaahhh nee niet doen!!' Riep ze lachend en ze probeerde hem terug te kietelen. Nu moest ze er weer een 2-1 van maken.. Ze keek hem schattend aan en gaf hem toen onverwachts een kusje op zijn voorhoofd. Vrouwelijke charmes werkten altijd. Als hij ervan in de war zou raken zou ze hem snel weer omgooien.

Hij moest lachen maar hield haar nog steeds stevig vast. Opeens voelde hij dat ze hem een kusje gaf op zijn voorhoofd, haar lippen waren zacht en warm. Zijn greep verslapte en hij glimlachte naar haar.

'Oohhyeah.' Zei ze lachend en ze gooide hem weer omver. 'Twee-één!' Zei ze triomfantelijk. Zijn lieve blik maakte haar ook wel warm van binnen. Ooh, hij was zoveel beter dan Armand.

'pff, dus je meende het niet?' zei hij en deed net alsof hij heel verdrietig was en trok zogenaamd een zielig gezicht. 'Kijk.' en hij kwam dichter bij haar voorhoofd en kuste er op. 'Dit meen ik wel.' Fluisterde hij, hij hoopte dat ze hetzelfde voor hem dacht als hij voor haar. wat als ze dit nou gewoon vriendschappelijk zag?

'Natuurlijk meende ik het. Pas maar op, mijn kusjes zijn kostbaar.' Zei ze lachend en ze gaf hem een kus op zijn oor, wang en lippen. 'Zo, dat is wel driehonderd euro op je gezicht.' Ze keek hem vrolijk aan. Ergens in haar vroeg en stemmetje waar ze in hemelsnaam mee bezig was, maar ze negeerde het. Ze wilde Flinn op dit moment, alleen maar Flinn. Armand was verleden tijd.

Haar haren kietelde in zijn gezicht. hij kon nog helemaal bevatten wat er allemaal gebeurde. Ze gaf hem zojuist een kus op zijn mond. Het voelde.. apart, hij had zoiets nog nooit meegemaakt. Maar het voelde ook ontzettend goed. Hij werd er helemaal vrolijk van. Hij wilde haar terugzoenen en boog langzaam naar haar toe. Zijn lippen raakte de hare voorzichtig. Hij hield zijn linkerhand achter haar nek.

Evita voelde een tinteling door haar lichaam trekken. (Dit was anders als bij Armand... zoveel beter ghegheghe eigen schuld dikke bult!!!!!!!!!!!) Ze legde haar handen in zijn nek en kriebelde een beetje achter zijn haren. Ze kuste hem voorzichtig terug. 'Je bent zo lief, zo speciaal.' Fluisterde ze in zijn oor.

'Jij ook.' zei hij en hjj kuste haar terug . Dit keer intenser en wat langer. 'Het is net een sprookje.' Zei hij terwijl hij zijn ogen weer open deed. 'Jij bent een prinsesje.' Hij aaide haar over haar gezicht en glimlachte.

Ze straalden van zijn lieve woordjes. Dit deed Armand nooit, maar dat was dus ook logisch. 'Je hebt alleen nog een wit paard nodig, prins.' Zei ze liefkozend en ze aaide zachtjes langs zijn wang. Ze kuste hem nogmaals.

'Ja.' en ze zoenden nogmaals 'Alleen nog een wit paard.' herhaalde hij na afloop. Hij pakte haar hand vast en hield hem tegen de zijne aan. Zijn handen waren langer. Hij keek haar aan 'Dus je vindt me echt leuk?' hij wist wel dat het zo was maar hij wilde nog een keer een bevestiging van haar horen.

Ze keek naar zijn lange, slanke vingers en glimlachte naar hem. 'Natuurlijk gekkie.' Zei ze bevestigend. Het onzekere van hem, dat vond ze nou zo leuk. Ze boog zich voorover en hield haar hoofd schuin, ze sloot haar ogen en zoende hem vol passie.

Hij kreeg geen eens tijd om te antwoorden want Evita zoende hem nog een keer. Hij was blij met haar antwoordt, en ook hij sloot zijn ogen weer. Hij kon nergens anders meer aan denken behalve aan haar. Hij voelde haar warme adem tegen zijn nek en gezicht aan blazen en pakte haar bij haar middel vast. Het was niet warm buiten maar toch gloeide hij.

Hij kon geweldig zoenen, dat had ze miet verwacht met iemand zonder ervaring. Haar tong gleed langzaam langs de Zijne en ze tintelde over haar hele lichaam.

Nadat de laatste zoen was afgelopen, die overigens het lekkerste was,liet hij zich languit in het gras vallen. Hij moest dit even tot zich laten bezinken allemaal..Hij zuchte even ,hij had gewoon gezoend met het mooiste meisje dat er was! Meerdere keren zelfs! 'Ik ben zo gelukkig.' mompelde hij.

Ze had een grote smile op haar lippen. Het was sne, ze kende hem amper een week, mar het leken jaren. 'Ik ook.' Zei ze en ze pakte zijn hand terwijl ze naast elkaar in het gras legen.

Zo bleven ze een tijd liggen. Starend naar de wolken waarin hij haar gezicht zag. Het werd kouder en er kwam een wind opzetten de blauwe lucht verdween en maakte plaats voor een donkere grijze gloed. Hij deed zijn vest uit en legde die om haar schouders heen. Hij voelde zich een echte man die voor zijn meisje moest zorgen. 'Zullen we terug gaan?' zei hij voorzichtig.

Ze knikte dankbaar, ze had het best koud gekregen. Het vest van Flinn rook heerlijk naar zacht mos en het was lekker warm. Ze keek naar hem, hij was niet zo gespierd als Armand maar veel leuker, liever en knapper. Ze hoefde dat lichaam helemaal niet, dat smalle paste goed bij Flinn als Enano. Ze glimlachte verliefd naar hem en stond op, ze sloeg haar arm om zijn middel.



400 Posts!!! Woehoe

Ze liepen weg van de open plek. Hij stopte nog even en keek toen achterom. Wat een geweldige plek, en nu nog geweldiger. Hij liep door en sloeg ook een arm om haar schouder heen. Hij had kippenvel maar voelde er niks van. Hij was misschien koud van buiten maar heet van binnen.

Evita drukte zich een beetje tegen zijn lange lichaam aan. Hij was echt zo lief, ze was helemaal blij. Het was zo vanzelfsprekend met hem, dat was een fijn gevoel. Ze kon gewoon zichzelf zijn bij hem, en hoefde niet bang te zijn om hoe hij zou reageren.

Later
--

Luke deed wat dagelijkse oefeningen. Hij hees zich op aan de boom en bleef een aar seconden hangen, daarna liet hij zich langzaam weer zakken. Het was best frisjes, maar de enige basketbal ploeg die in dit dorp was trainde enkel vanaf maart en tot december, buiten. Hij moest in vorm blijven. Na tien keer wreef hij zijn handen warm door ze tegen elkaar aan te wrijven.

Armand liep fluitend door het bos toen hij ineens wat hoorde. Hij liep rustig op het geluid af en zag ineens dat Luke aan het trainen was. Hij mocht Luke niet, hij dacht niet na over wat hij zei en was iets te close met Taylor. 'Zo, lekker aan het trainen?' vroeg Armand emotieloos aan Luke.

Luke keek op. 'Hee Armand.' Zei hij. Zijn handen waren weer warm en hij pakte de stam weer vast. 'Is er iets?' Vroeg hij terwijl hij zich weer optrok.

'Nee er is niets' zei hij kalm. Weer zo vrolijk, waarom was dat mens nou altijd vrolijk. 'Waarom ben je altijd zo vrolijk, word je soms niet gek van jezelf?' vroeg hij toen maar. Hij ging geen rekening met hem houden vanaf nu.