Open plek bij de gebogen boom.

Jayden liep rustig door het bos, diep in gedachten verzonken over dingen die ze anders had kunnen doen. In haar hoofd kwamen de mooiste gevechtsscènes en verder nog dingen in het verleden. Ze hoopte niet dat ze Evan tegen zou komen en liep dus verder het bos in. Ook hoopte ze niet dat ze mensen tegen zou komen...

Sofía zat onder een gebogen boom toen ze iemand aan hoorde komen, hopelijk was hij het, mar nee het was een meisje, ongeveer evenlang en mooi. Ze verzette zich iets en groete het meisje met haar zwoele stem 'Hoi, ik be Sofía en jij?'

Jayden schrok op uit haar dagdroom en keek naar waar de stem vandaan kwam. Er zat een prachtig meisje onder de gebogen boom. Haar huid was iets donkerder, haar haren prachtig bruin en haar ogen... groen, maar toch met een gouden gloed. 'Alsjeblieft zeg niet dat jij door Evan gestuurd bent om me te gaan vernederen' begon ze.

'Wie is Evan?' Vroeg ze 'ik ben nieuw hier, sorry dat ik je zo overviel maar ik had wel zin in een praatje?' 'Zeg ken jij die jongen uhm met die krulletjes?' Hij gaf me een roos weet jij hoe hij heet?' Ze keek naar het meisje ze was mooi maar anders omdat ze een lichte huid had.

'Evan is een vuile klootzak' antwoordde ze. 'Maar ik ben Jayden, wat leuk, dan heeft hij jou nog niet tegen me' antwoordde ze. 'Sorry ik begin niet al te aardig... wat wacht, krulletjes?? Dat moet Puck zijn geweest, Puckie is een charmeur hoor dus kijk maar uit' zei ze met een lach. Ze ging op het zachte mos naast het meisje zitten.

'Ik volg je niet helemaal over Evan maar oke.' Het meisje was ondertussen naast haar komen zitten en ze zag dat ze een bult op haar hoofd had. 'Heeft hij dat gedaan?' En ze wees nadrukkelijk naar haar hoofd. 'Dat is hij zeker, hij is zo lief en lang en schattig, helemaal perfect, ik ga hem nog van je afpakken.' Zei ze met een grap.

'Oh, nee ik was gestruikeld en tegen de tafel gevallen' antwoordde ze 'Tja, ik ben soms onhandig' loog ze. Ze kon het gewoon niet uitspreken. 'Van mij mag je hem hebben hoor, gratis en voor niets' zei ze met een kleine glimlach waarbij ze terugdacht aan het moment nadat ze door Evan tegen de tafel geduwd was. 'Hoe ken je Puck al zo snel? Normaal duurt het even voordat iemand hem opmerkt' zei ze plagend.

'Ohhh, Hij gaf me een roos in de rozenvelden, en anders zou je toch al te laat zijn.' En ze keek dromerig denkend aan puck. Ze moest lachen bij de gedachten. Ze keek naar boven door de bladeren naar de lucht. 'Vind je puck stom? En hoe zit het met die Evan, je maakt me nieuwsgierig maar als je het er echt niet over wil hebben vind ik het ook goed.' Ze keek het meisje aandachtig aan om al haar bewegingen te registreren.

'Typisch' zei jayden grijnzend. 'Nee ik heb geen hekel aan Puck hoor en ik vind hem niet stom, maar er is iets tussen ons voorgevallen wat.. een beetje vreemd is afgelopen.. En Evan is gewoon een klootzak' zei ze met een glimlach. Ze keek naar het meisje 'Je zei dat je nieuw was? Waar kom je dan vandaan?' vroeg ze haar.

'Uit spanje, maar als het over puck gaat moet ik het wel weten hoor, ik ken hem nu anders aardig goed, nouja fysiek dan.' Ze dacht aan de kus. 'Ik zal je niet meer lastig vallen met Evan maar als je mijn hulp nodig hebt moet je me echt roepen oke!' Ze had door dat het meisje niet zomaar was gevallen de leugen straalde er van af maar ze hield haar mond ze wou niet nu al een vijand hebben.

'haha, jij kent Puck goed? Sorry lieverd maar ik ben met hem opgegroeid dus ik denk dat ik hem toch net een tikje beter ken' zei ze plagend, maar wel dat ze haar punt duidelijk maakte dat ze niet echt over hem wilde praten. 'Uhm, dankje zal ik zeker doen' zei ze met een dankbare glimlach. Er klonk geritsel uit de bosjes en Jayden draaide haar hoofd met een ruk om naar de plaats waar het geluid vandaan kwam. 'Zozo' hoorde ze een stem zeggen die ze helaas te goed kende. 'Evan wat doe je hier, flikker een eind op' schreeuwde ze naar het bosje. Evan bleef koppig en kwam uit de bosjes. 'Ook hallo Jayden, wat leuk om je weer te zien' zei hij met een charmerende glimlach. 'Ach rot toch op' antwoordde deze. Evan had het gesprek gehoord en zou proberen het andere meisje voor hem te winnen zodat iedereen op dit landgoed hem mocht, behalve Jayden dan maar dat zou nog wel komen. 'En hallo mooi meisje' zei Evan tegen Sofia met een verleidende glimlach.

'Hallo Evan, ik weet wie jij bent dus laat haar even met rust wil je?' En ze knipoogde naar Jayden. Met een vurige blik keek ze naar Evan. Ze liep op hem af en ze liet merken dat zij wat pit had en ze niet met zich liep sollen. 'Zal ik even aan de kant gaan staan?' Vroeg ze uitdagend aan Evan. En ze liep naar de andere kant van de gebogen boom.

'Als dat is wat jij graag wilt, dan moet je daar vooral gaan staan' zei hij grijnzend. 'Maar Jayden schatje, ik snap niet wat er mis is met me dat je me zo ontloopt, is er soms iets dat ik moet weten?' vroeg hij even bezorgd aan Jayden. Jayden keek hem boos aan 'Val dood man' zei ze droog en Evan schudde zijn hoofd 'Wat jij wilt liefje' zei hij. Hij richtte zich toen tot het andere meisje 'Jou heb ik nog niet eerder gezien' zei hij terwijl hij naar haar toe liep.

'Blijf daar, ik ken jou, ik heb zon vriendje gehad en weetje hoe het afliep? Slecht dus als ik jou was zal ik het op een lopen zetten want anders krijg je er van langs.' Ze zette zichzelf in een vecht houding en klom in de boom. Klaar om aan te vallen.

'Waar heb je het over' zei Evan verbaasd, maar hij wist dondersgoed wat ze bedoelde. Jayden stond nu op en ging achter Evan staan. Haar gedachten lagen nog maar bij een persoon, Evan. Evan keek omhoog en toen achter zich. 'Jaydie, je haat me niet, je houd van me, dat weet je heel goed. Wij zijn één, perfect samen, dat weet je best' zei hij met een kleine glimlach. Jayden keek even omhoog naar het meisje en toen naar Evan. Ze hoopte dat het meisje wist wat ze moest doen. 'O nou, ik kan het me amper herinneren dat we één waren' zei ze nu liefjes en ze keek hem lief aan. 'Maar meisje toch, dan kan het nu toch nog wel een keer?' zei hij met een glimlach en hij trok Jayden tegen zich aan om een kus op haar lippen te drukken. Jayden maakte achter de rug van Evan een snel gebaartje om er voor te zorgen dat het meisje uit de boom boven op Evan zou springen of iets in die richting. Jayden kuste hem zachtjes en hoopte dat het snel over zou zijn. Ze zou hem altijd kwellen, zo vaak mogelijk en zo lang mogelijk en ze hoopte met het meisje een verbond te kunnen sluiten aangezien ze net zei dat ze wist wat voor type het was.

Ze wist wat ze moest doen maar ze aarzelde toen ze hem kuste maar toch ging ze ervoor. Ze sprong uit de boom, met haar hakjes aan, precies op de schouders van Evan. Een kreet van pijn kwam naar boven uit de jongen en behendig sprong ze van hem af naast Jayden. Hij storte in elkaar en ze stak haar hand op naar Jaden om een High five te geven.

Evan schreeuwde van de pijn van de hakken in zijn schouders en het gewicht dat hem tegen de grond drukte 'Maar Jayden, snap je het niet, ik hou echt van je' zei hij kreunend. Jayden gaf het meisje een high five en grijnsde 'En ik misschien ooit van jou, als je mijn vrienden niet in elkaar slaat' zei ze boos. Ze keek het meisje dankbaar aan en schopte toen nog eens tegen het gespierde lichaam van de 25 jarige Enano aan. Evan kreunde en rolde zichzelf een stukje aan de kant 'Nooit heb ik zoveel moeten ondergaan om iemand van me te laten houden, maar ik geef niet op, nooit' zei hij nog voordat hij weer kreunde van de pijn.

'Haha veel succes daar mee, zullen we terug gaan dan laten we deze zielenpiet lekker achter.' En ze moest grinniken. 'Dag Evan.' Zei ze nog plagerig.

Jayden liep lachend met het meisje mee. Ze had haar naam misschien al gezegt, en als het zo was dan was ze het vergeten. Ze wuifde even naar Evan die hun beiden treurig aankeek en liep toen mee terug met het meisje. 'Het spijt me, ik wilde je niet bij Evan betrekken maar ik ben heel blij dat je wilde helpen en trouwens, ik weet niet meer hoe je heet, als je dat al gezegt hebt?' vroeg ze dankbaar.

'Maakt niet uit, ik heet Sofía.' En ze leipen terug nog pratend over wat er net gebeurd was.

Later



-----------------------------
Dave liep naar de gebogen boom om zijn dagelijkse oefeningen te doen. Hij schudde even zijn spieren los en sprong omhoog zodat hij de boom te pakken kreeg. Hij pakte de tak beter vast en begon zich op te trekken. Dit kon hij 15 keer achter elkaar. Hij nam een pauze en deed dit nog een keer. Hij hield van trainen. Spierpijn kreeg hij al lang niet meer.

Jayden liep rustig door het bos. Ze had net de ruzie met Puck gehad en besloot nu voorlopig niet meer bij hem langs te gaan. Zonder dat ze het merkte liep ze naar de plaats waar ze Sofia had ontmoet voor het eerst. Ze hoorde wat geluid en keek om zich heen. Plotseling zag ze een jongen aan de boom hangen.Hij was lang en hij had geen shirt aan, haar ogen gleden langs zijn rug. Ze glimlachte stiekem en haar wangen kleurden een tintje roder. Ze ging half achter een boom staan en keek stiekem toe, ze hoopte dat hij niet naar haar zou kijken als hij stopte. Even speelde de vraag in haar hoofd dat het vreemd was dat ze nu zo deed. ook vroeg ze zich af of ze de jongen kende.

Achter zich hoorde hij wat geritsel van bladeren, hij liet zich vallen en keek om zich heen. Hij zag niets. Hij zuchtte en ging op de grond zitten. Hij begon aan zijn sit-ups en in zijn hoofd telde hij ze. Weer hoorde hij een tak kraken en nu ging hij staan. Nieuwsgierig liep hij naar de boom, waar het geluid vandaan kwam. Hij zag een paar blonde haren vanachter de boom komen. 'Hey.' zei hij.

Jayden keek geschrokken toen hij op haar af kwam lopen en probeerde zichzelf zo goed mogelijk te verstoppen. Ze hoorde zijn stem en wilde zo nonchalant overkomen, alsof ze net pas aan kwam lopen. 'Hey' groette ze hem terug. Hij kwam haar vaag bekend voor nu ze hem van voren zag en zijn gezicht een beetje kon besturderen. Zijn spieren zagen er perfect getraind uit en ze glimlachte een beetje onbeholpen met dit uitzicht.Ze probeerde het te negeren en hem alleen nonchalant aan te kijken.