Het tuinhuisje

Luke schrok zich te pletter en liet de zaag vallen.'Taylor?' Vroeg hij bezorgd. Hij liet zich op zijn knieën vallen en boog zich over haar heen. Hij voelde aan haar slagader. Ze leefde nog. Voorzichtig haalde hij de haren uit haar gezicht. Daarna legde hij teder een arm onder haar nek en een onder haar knieën. Hij stond op, het meisje bewusteloos in zijn armen. Toen bedacht hij zich dat hij zijn trui niet aan had. Het was best koud, maar haar laten vallen was geen optie. Eerst moest Taylor terug naar huis. Hij liep het bos uit, Taylor als een prinses in zijn armen.

Armand liep net een beetje door het bos toen hij Luke aan zag komen. 'Heey Luke alle..' begon hij vrolijk. Hij zweeg toen hij Taylor in zijn armen zag. 'Luke, wat is er gebeurd mate' zei hij geschrokken en hij rende op de twee af. Toch niet weer?

Het was heel raar. Ze had dit wel vaker gehad de laatste tijd en dan werd ze vanzelf weer wakker, maar nu was ze in een soort roes ofzo.. Ze hoorde wat iedereen zei, maar voelde haar lichaam niet. Ze wilde zeggen: het gaat goed, heb ik wel vaker! Maar haar lippen bewogen niet. Ook kon ze haar ogen niet openkrijgen. Het was alsof ze sliep, maar opgesloten zat in een droom ofzo!
Ze hoorde dat Armand er ook was en ze was blij, tenminste was ze in goede handen van twee jongens!

'Niets ernstigs, ze was afgekoeld, toen weer heel warm en daarna ook nog een inspanning. Het gaat wel.' Zei hij geruststellend en hij liep door. Ze waren al bijna bij het huis aangekomen, Luke wachtte niet op Armand maar liep direct door. Hij keek naar Taylor, ze zag er zo lief uit. Hij aaide haar over haar voorhoofd. Armand was een lucky guy.

Armand keek bezorgd, tja het zou wel goed komen.. Maar toch bleef het steken. Hij had gewild dat Luke Taylor aan hem had gegeven zodat hij voor haar kon zorgen. Wat deden die twee eigenlijk samen in het bos... en waarom had Luke geen shirt meer aan? Al deze vragen spookten door zijn hoofd 'Dude, wat waren jullie eigenlijk aan het doen?' Vroeg hij bezorgd maar met een jaloerse toon. Armand liep achter Luke aan,? Taylor goed in de gaten houdend.

Vaag hoorde Taylor dat Armand vroeg wat ze samen aan het doen waren. Als hij maar niets in zijn hoofd haalde! Hoewel ze net ook nog dacht dat Luke meer ermee bedoelde, de lieve gebaren, was ze ervan overtuigd dat hij het gewoon als vriend deed. Het was gewoon een lieve jongen! Iemand om lol mee te maken, zo was hij nou eenmaal.Hoelang zou het nog duren voordat ze haar ogen weer open kon doen..?

'Gewoon, lol maken.' Zei hij terwijl hij het huis binnenliep. 'Bij het strand enzo.. en we hebben een kerstboom uitgezocht. Kun je helpen die mee naar de zitkamer te nemen? T zou leuk zijn Taylor te kunnen verrassen als de boom al staat.' Hij legde Taylor voorzichtig op de bank, legde een kussentje onder haar hoofd en legde een dekentje over haar heen. Hij liep ook naar de keuken en kwam terug met een warme kruik en legde die naast Taylor neer.

Bij het strand enzo? Zonder shirt? Jaja. Armand wantrouwde de boel een beetje. Hij zou toch niet zijn vriendin afpakken? 'Hmm' mompelde hij. Hij voelde zich een beetje hulpeloos. Alles wat hij had willen doen deed Luke al. Hij wilde alleen maar helpen toch? Of zat er toch meer achter.. Dat laatste overheerste bij hem een beetje. Hij was jaloers. Maar het was toch zijn eigen vriendin? Waar sloeg dit op. 'Is goed, ik ga wel mee' zei hij met een scheve grijns. Hij liep even naar Taylor toe en gaf haar zacht een kus op haar mond 'We zijn niet lang weg oke? Dan zet ik een lekkere kop thee voor je' fluisterde hij zacht. Hij wist niet of zij hem kon horen, maar dat boeiden hem niet. Hij streek met zijn duim over haar voorhoofd en gaf haar snel nog een kus op haar voorhoofd waarna hij opstond. 'Let's go' zei hij tegen Luke en hij liep naar de deur waar hij nog even een bezorgde blik naar Taylor wierp en toen naar buiten liep. Hij zou zo nog wel eens vragen naar waar Luke eigenlijk mee bezig was.

Taylor hoorde de jongens nog heel vaag, maar hoorde wel dat Armand haar lief vertelde dat ze weg gingen en terugkwamen met thee ofzo. Eigenlijk was het wel even lekker, zo van de wereld zijn. Ze kon van alles horen, zonder dat ze iets terug hoefde te zeggen. Alsof ze er niet was.

Luke keek toe hoe Armand Taylor kuste. Iets in hem werd er jaloers om. Hij draaide zijn gezicht weg. Hij had maar te accepteren dat Taylor alleen een vriendin was. Ach, zolang hij maar met Taylor om kon gaan.
Hij volgde Armand. Het beviel hem niet hoe het was gegaan. Taylor en hij zouden samen de kerstboom gaan optuigen, nu bemoeide Armand zich overal mee. 'Deze kant op.' Zei hij tegen Armand en hij liep richting de boom. Zijn trui en zaag lagen er nog. Snel trok hij zijn trui aan, het was koud. Hij zette de zaag tegen de stam en zaagde het laatste stuk door. De boom kraakte en viel om. Hij draaide zich om naar Armand. 'Pak jij het andere uiteinde.' Zei hij terwijl hij de onderkant van de boom vastpakte en op zijn schouder hees.

Armand liep nu achter Luke aan en was een beetje in gedachten verzonken. Als Luke maar wist dat Taylor van hem was en dat hij zich daar niet mee moest bemoeien. Armand liep naar het uiteinde van de boom en legde dat stuk op zijn schouder. 'He mate wacht even..' zei hij en hij bleef staan. 'Ik kan het mis hebben.. en ik zoek er niks achter...' begon hij kalm en een beetje onhandig 'Maar Taylor is míjn vriendin' kwam er toen wat botter uit. Het leek misschien wat vergezocht, maar punten moesten duidelijk zijn.

Luke fronste zijn wenkbrauwen. 'Ja?' Vroeg hij toen. 'Ik weet het.' Het kwam er bozer uit dan bedoelt. 'Maar je kunt me niet tegenhouden met haar om te gaan. Ik mag haar ook graag, we zijn vrienden. Deal with it.' Hij zette een stap, als signaal dat het gesprek afgelopen was en Armand met hem mee moest lopen naar het huis terug.

Armand zuchtte even en schudde zijn hoofd. Het zal wel, nu wist hij het tenminste. Hij stapte flink door.

Het kostte wat moeite om de boom door de deuropening te krijgen, maar het lukte en tevreden zette Luke de boom tegen de schoorsteenmantel. 'Nu nog een emmer met aarde, dan kan hij staan.' Zei hij tegen Armand. Kun jij die halen? Dan pak ik de versierspullen wel.'

Om te laten blijken dat hij geen ruzie had gezocht, knikte hij met een grijns 'Tot zo!'. Hij liep naar de keuken en haalde uit een kastje een grote emmer. Hij liep door de keukendeur naar buiten en pakte een schep uit het tuinhuisje om de emmer te vullen met aarde. Toen de emmer gevuld was liep hij rustig fluitend terug naar binnen en zette de emmer naast de boom.

Taylor hoorde de stemmen van Luke en Armand weer in de kamer, en ze wist niet hoelang ze nu al zo lag. Maar ineens kreeg ze heel erg hoofdpijn en kon ze weer met haar ogen knipperen, alsof ze weer terug was. Voorzichtig knipperde ze tegen het felle licht dat de kamer in scheen en ze zag dat ze op de bank lag met een deken over zich heen. Ze keek naar de richting waar de geluiden vandaan kwamen en zag dat de kerstboom binnen was! Luke had de kerstversieringen gehaald. 'Hoi.' zei ze terwijl ze steunend op haar ellebogen rechtop ging zitten.

'Je bent weer wakker.' Zei Luke blij en hij ging bij haar zitten. 'Gaat alles goed met je?' Vroeg hij terwijl hij een hand op haar schouder legde en in haar nek haar temperatuur voelde. 'Je bent wel opgewarmd door mijn kruik. Mooi.' Hij knikte naar de boom. 'Wat vind je ervan? Het was wel fijn dat Armand me kon helpen. Wil je thee?' Vroeg hij ten slotte terwijl hij Armand binnen zag komen.

Nadat Armand de emmer met aarde neer had gezet knielde hij naast de bank. Dit kon Luke toch niet menen.. wat wilde hij nou? 'Welkom terug' zei hij liefjes tegen Taylor en hij glimlachte. Hij keek haar recht aan en knipoogde even 'Ik haal wel een kop thee' zei hij met een big smile. Het maakte hem niet uit of ze wilde of niet, Luke mocht het gewoon niet doen. Hij maakte muntthee met verse munt.

Met een glimlach keek ze beiden aan. Ze waren zo super lief! 'Dankjewel, echt lief van jullie.' Zei ze. Ze keek naar de boom. 'Mooi zeg! Als we hem ook nog eens heel mooi versieren...' Zei ze. Ze was allang blij dat dat nog niet was gebeurd, want daar hield ze zo van. Ze grinnite, het leek wel alsof ze twee butlers had ofzo, ze haalden alles uit de kast. Taylor vond het wel prima zo!

'Ik heb daarvoor expres op je gewacht, de spullen staan al beneden dus we kunnen meteen beginnen.' Zei hij opgewekt en hij knikte naar de doos. 'Lukt het al om op te staan?' Vroeg hij terwijl hij haar handen al vastpakten gaar te helpen.

Armand liep met de thee weer de kamer in en bleef even staan, hij keek met een 'wat is dit????!!!' Blik naar Luke. Heel even maar, daarna herpakte hij zich weer en liep hij verder. Zwijgend zette hij de thee op de tafel. Hij begon aan zichzelf te twijfelen.. hij was helemaal niet zo charmant, maar hij hield echt van Taylor en ze hadden echt leuke dingen gedaan. 'Hmm wel nog rustig aan doen he Taylor' zei hij met een grijns en een knipoog. Jaloezie verzwolg hem bijna maar hij moest nog even volhouden, dan zou hij weer alleen zijn met haar althans dat hoopte hij.

'Ja ja, het gaat wel.' Zei ze tegen Luke. Ze maakte haar handen los omdat ze zag dat Armand er niet blijer van werd. 'Armand wat is er?' Vroeg ze terwijl ze maar hem toe liep.

Luke haalde zijn schouders op en keek nu ook naar Armand, met zijn altijd vrolijke maar nu wel doordringende blik. Hij deed er niet moeilijk over dat Taylor zijn gebaar afwees. 'What's up?' Vroeg hij aan Armand terwijl hij naar de doos liep en deze uitpakte. Hij stapelde, enthousiast in alles wat hij deed, de de dozen met ballen op elkaar, legde de slingers aan en zo verder. Hij liet Taylor en Armand maar even.

'Dat weet je best' beet hij Luke toe. Hij gaf het kopje thee aan Taylor en keek haar recht aan. 'Wat er is? Met mij niets.. ik weet alleen nog dat jij me beloofde goed voor jezelf te gaan zorgen..' zei hij een beetje teleurgesteld. 'Ik wil je echt niet kwijt, dat weet je, ik maak me echt zorgen om je' fluisterde hij bezorgd 'En ik denk dat die Luke je wel leuk vind' fluisterde hij toen in haar oor. Hij gaf een kus op haar wang en keek even zijdelings naar Luke. Armand vond hem eerst wel een leuke guy, maar nu was hij daar wel even overheen, een beetje zijn vriendin afpakken. 'Taylor..' begon hij 'Nee ik vertel het later wel' zei hij toch maar 'Kan ik helpen met de kerstboom?'.

Taylor zuchtte en sloeg haar armen om zijn middel. 'Armand je bent echt een schatje.' zei ze glimlachend en ze zoende hem. 'Ik zorg goed voor mezelf, echt waar. Je gaat me niet kwijtraken. We blijven voor altijd bij elkaar.' fluisterde ze. Ze vond het een heerlijke gedachte om voor altijd bij hem te blijven en zag het ook wel voor zich. Het was echt zo lief dat hij zo bezorgd om haar was. Ze wist niet dat hij het bezorgde type was, maar blijkbaar wel. Ze keek hem aan. Heel zacht zei ze: 'Luke?' Ze had het zich wel afgevraagd toennet, maar het was overduidelijk dat dat niet het geval was. 'Geen zorgen, lieverd.' zei ze en ze gaf hem nog een kusje.
'Wat?' vroeg ze toen hij haar naam zei.