De wijnkelder.

Puck wurmde zich ook door het raampje. 'Nou nou, dit was nig eens een belevenis.' Zei hij terwijl hij zich naast Jayden liet vallen in het gras. 'Ik zal het nooit vergeten.' Hij keek hij grijnzend aan en gaf hij een klein duwtje. 'Jij niet dan?'

'Zeg dat wel' zei ze half dromend. Ze werd daarna half wakker geschud door zijn kleine duwtje. Ze lachtte even 'Natuurlijk niet gek, wat denk jij dan' antwoordde ze. 'En... nogmaals dank je'. Ze draaide zich op haar zij met haar gezicht richting hem. 'Pff, je word er wel moe van hoor, van die belevenissen' zei ze met een kleine glimlach.

Puck kreeg een lach op zijn gezicht. Het was goed, bedacht hij zich. Ze hadden veel meegemaakt samen, hij was veranderd en wilde niet meer terug naar zijn, volgens Jayden ''ware'' ik maar dat was niet erg. Jayden was nog steeds Jayden, ook veranderd maar niet onherkenbaar zoals hij eerst dacht. Hij moest haar nog maar een keer van die kleding en Dave afpraten. Het zou goed komen. 'Ik doe het graag voor je, dat weet je toch.' Zei hij en hij keek haar ook aan. 'True.' Hij gaapte even. 'Misschien is het tijd om terug te gaan naar beneden, we zijn langer in het huis gebleven dan het voelt.' Hij keek naar de lucht. De zon stond al lager.

Jayden gaapte nu ook even, dat had je nou eenmaalals iemand anders gaapte. 'Hm-mm' mompelde ze en ze deed heel even haar ogen dicht. Het was waar dat ze langer dan het leek binnen hadden gezeten. Jayden opende haar ogen weer en keek hem nog even aan voordat ze rustig opstond en haar rokje iets naar beneden trok. Ze stak haar hand naar hem uit en glimlachte. Het voelde bijna zoals vroeger, vond ze.

Hij nam haar hand dankbaar aan. Toen hij ook weer stond gaf hij haar een laatste omhelzing als afscheid. 'Enne.. Jayden, excuses aanvaard?' Vroeg hij zacht en hij keek haar hoopvol aan.

Jayden glimlachte en gaf hem een knuffel. Ze wilde dat ze die vraag niet gehoord had. Ze keek naar de grond. 'Ik.. denk het wel' zei ze half twijfelend. Als het weer goed was dan moest ze weer zoals vroeger tegen hem doen? Of als een aardige nieuwe Jayden? Ze wist dat Puck niet heel goed lach binnen haar vriendenkring. Ze liet hem nog niet los. Ze wist niet hoe ze precies zou reageren de volgende keer. Ze kon het niet goed maken. Zij zou hem weer teleurstellen of gewoon boos maken, maar ze kon er niets aan doen. Het was de nieuwe Jayden en die zou ze blijven.

Hij liet haar ook niet los, maar bleef haar stevig vasthouden. Hij glimlachte. 'Fijn, daar gaat het me om. Je blijft mijn Rosie, mijn beste vriendin, toch?' Vroeg hij oprecht.

Jayden ontspande even en zuchte 'Jij was altijd mijn Puckie' zei ze toen 'Ik.. zal mijn best doen, maar ik kan niets beloven' zei ze er zacht bij. Hij had altijd een plekje in haar hart, alleen ze wist niet goed wat ze er mee moest. Ze zou dit moment ook nooit vergeten. Ze liet hem voorzichtig los en haalde haar hand door zijn krullen. 'We kunnen beter gaan' zei ze met een glimlach.

Hij knikte. Hij keek haar nog even grijnzend aan. 'Nou, Laterz.' Zei hij opgewekt. Hij gaf haar een allerlaatste knuffel.

Jayden knikte en knuffelde hem als laatste keer voor afscheid. Ze knikte en glimlachte, waarna ze weg liep 'Doei Puck' antwoordde ze nog.

Hij grijnsde en zwaaide haar na. 'Tot snel!' Zei hij blij.