Danszaal met piano

Armand liep nog steeds zwijgend door de gang. Hij had nu bijna iedereen gezien op een dag die hij liever wilde vergeten. Het was nog steeds dezelfde dag. De dag met de mededeling. Nee hij zou het niemand vertellen, dit was geheim. Hij hoorde verderop muziek en wist meteen dat het Evita was. Hij probeerde een glimlach op zijn gezicht te toveren, maar het mislukte. Hij hoorde de muziek steeds luider en liep als vanzelf de danszaal in. Hij keek naar de grond en zag Mila dus niet. Hij liep meteen naar de piano toe. 'Hee schat' zei hij en hij gaf haar een kus op haar wang.

Taylor verveelde zich helemaal dood in bed, en toen ze de muziek hoorde, waarschijnlijk van Evita, wilde ze er toch uit. Ze pakte klungelig haar krukken en deed een poging om op te staan. Met veel gezwaai en bijna vallen stod ze eindelijk. Ze liep op haar krukken naar de danszaal, en hield een pasr pauzes, want het was best vermoeiend, ookal had ze vandaag een boterham op. Ze liep de danszaal binnen en zag dat Mila, Evita en Armand er waren. Ze wilde het liefst meteen omkeren toen ze Armand een kus op Evita's wang zag geven, maar Mila bleek haar al gezien te hebben.

De een na de ander kwam binnenwandelen. Eerst Evita, die achter de piano ging zitten en toen Armand, die haar waarschijnlijk niet had opgemerkt. Een paar seconde later kwam ook Taylor op krukken binnen gestompeld. Mila's arm was gelukkig niet gebroken, even dachten de doktoren van wel. Het enige wat ze van het ongeluk had overgehouden was een hechting op haar hoofd. Dat deed nog wel steeds pijn maar daar slikte ze pijnstillers voor. Ze had Taylor nog helemaal niet gesproken na het ongeval. 'Hallo jongens.' zei ze en ze keek eigenlijk alleen naar Taylor, Armand en Evita waren druk bezig met elkaar. Ze wist niet dat ze wat hadden met elkaar. 'Zeg, zijn jullie een stelletje?' vroeg ze nieuwsgierig.

Evita voelde een knoop in haar maag. Ze wilde het Armand vertellen, maar tegelijk ook niet en dit voelde ook als verraad van Taylors raad, al zou die laatste het wel begrijpen. 'Ja, wist je dat nig niet? Waar zit jij met je gedachten?' Zei ze glimlachend tegen Mila en ze gaf Armand een kus op zijn wang.

Armand lachtte even kort 'Tja, het is waar je interesses liggen' zei hij toen. Hij probeerde zo normaal mogelijk te doen. Niemand mocht weten wat er was. 'Schuif eens op'zei hij terwijl hij zich naast Evita propte.

Omdat Taylor zich niet comfortabel voelde in het bijzijn van Armand en Evita tegerlijk, strompelde ze naar Mila toe. 'Waarom ben je alles aan het schoonmaken? Dat is zo veel werk! We konden ook een schoonmaakster vragen?' Terwijl ze met Mila aan het praten was keek ze een paar keer schuin naar Armand en Evita, die gezellig naast elkaar op de pianokruk zaten.

Ze lachte naar Taylor, 'Ik heb toch niks beters te doen, en het is hier zo vies!' ze keek naar Taylor die iets te vaak naar Armand en Evita om draaide. 'Jaloers?' fluisterde Mila zacht.

Evita glimlachte en schoof een stuk op, zodat ze nog maar met één bil op de pianokruk zat en Armand erbij paste. 'Dat jij nu zulke dikke billen hebt.' Zei ze plagend. Ze keek even naar Mila en Taylor, die zaten te smoezen. Evita vroeg zich af of het om hen ging. Zou Taylor het vertellen, wat ze tegen Taylor had verteld over Armand? Dat zou wel heel gemeen zijn. Nee, zo was Taylor niet, besloot ze.

Armand zuchtte even 'Waarom is iedereen ineens hier?' vroeg hij verbaasd. Hij had helemaal geen zin in mensen om zich heen. Evita was natuurlijk niet erg en Taylor was ook wel oke en Mila had ook wel wat maar iedereen samen was even te veel. 'Die heb ik helemaal niet tss' zei hij plagend, maar alles was nep.

Ze schrok van wat Mila zei. Nee, eh, tuurlijk niet. Waarom zou ik jaloers zijn?' Zei ze verward. Toen ze Armands vraag hoorde, zei ze snel : 'ik weet het niet, ik wilde er gewoon even uit, en toen hoord ik haar muziek.' Ze doelde op Evita, maar dat begreep iedereen wel.

' Armand wie moet anders hier schoonmaken? Ik was hier het eerst.' Het leek wel of die jongen steeds minder had van mensen. 'Maar als je het te druk vindt mag je ook weg gaan hoor.' voegde ze er sarcastisch bij. Ze richtte haar hoofd weer naar Taylor 'Oh weet ik niet maar je zat zo te kijken naar hun.' Fluisterde ze. Ze stond op en zeemde het raam af.

Evita voelde de spanning tussen hen, die er normaal niet was. 'Anders gaan we ergens anders zitten.' Zei ze zacht tegen Armand. Ze moest toch vragen wat er was. Ze keek even naar Taylor, die haar blik van Evita en Armand afwendde. Wat was er hier toch aan de hand, vroeg ze zich af.