Danszaal met piano

Ze voelde een soort drang om hem tegen te houden, zodat hij niet weg zou lopen maar tegelijkertijd wist ze ook niets om te zeggen. 'Het... geeft niet.' Bracht ze uit. 'Het kwam alleen nogal... Onverwachts.' Verlegen streek ze en pluk haar uit haar gezicht.

Armand haalde diep adem 'Het spijt me, ik had het niet mogen doen' zei hij schuldbewust en hij keek haar aan. Zijn wangen waren wat gekleurd. Hij was niet van plan weg te lopen, maar het was moeilijk. Hij voelde zich een beetje ongemakkelijk.

Evita slikte en dacht na, dat probeerde ze in ieder geval. We wist ook niet wat ze hier mee aan moest. Er kwam een stoute gedachte in haar op, en met moeite drong ze die weg. Er viel een ongemakkelijke stilte en ze friemelde aan haar rok. Ze keek Armand voorzichtig aan. Zijn blosjes waren zo schattig, dat ze zich nig moeilijk kon bedwingen. Maar dat kon niet, ze vond hem toch niet leuk?

Armand zuchtte even 'Speel nog eens wat? Je bent echt goed' zei hij. Hij wilde afleiding, maar hij wilde niet weglopen, dat had hij beloofd.

Ze ademde opgelucht uit en vluchtte naar de piano. Achter de grote vleugel voelde ze zich beter, beschermd door het machtige instrument. Ze concentreerde zich helemaal om de muziek en keek niet naar hem. Langzaam speelde ze een klassiek stuk.

Armand haalde opgelucht adem. Hij bleef staan en keek om zich heen. Hij bedacht snel een langzame hiphop choreo en begon te dansen. Deze afleiding was t beste en hij vluchte niet weg.

Vanuit haar ooghoeken keek ze naar Armand en ze kon niets anders dan glimlachen. Snel bladerde ze door haar boek en nam een sneller, hiphop stuk voor zich. Ze probeerde dit te spelen, wat haar wel een stuk moeilijker af ging en iets langzamer ging dan de bedoeling was, het lukte haar wel aardig.

Armand grijnsde en keek even naar haar. Hij versnelde zijn tempo en gooide er al snel mowilijkere stukken in. Het was heerlijk om op deze dansvloer te dansen en de muziek was goed, nog niet het upbeattempo wat het zou moeten hebben maar wel bijna. De blossen op zijn wangen waren nu blossen van inspanning in plaats van schaamte en hij glimlachte naar haar elke keer dat hij haar kant op stond.

Het nummer deed haar denken aan een lied die ze in haar puberteit altijd zong. Ze glimlachte naar hem en keek niet meer naar het muziekstuk, maar dacht aan het nummer en speelde het uit haar hoofd. Ze zong het ook mee tegelijkertijd keek ze nieuwsgierig naar de jongen die zo goed kon dansen. Achter de piano durfde ze dat, ongegeneerd.

Armand moest echt iets doen aan zijn conditie, hij begon al een beetje moe te worden, maar hij danste nog even door. Als laatste deed hij een achteruit salto en steunde hij licht hijgend met zijn handen op zijn knieën.

Ze maakte een eind aan het stuk en keek hem met een glimlach aan. Ze bleef wel zitten. De spanning voelde ze nog steeds, en ze voelde zijn kus nog steeds op haar lippen brandden. Toch wilde ze niet dat hij weg ging. 'Wauw.' Zei ze verrukt. 'Je kan het echt goed.'

Armand grijnsde even en keek haar even aan om vervolgens weer zijn blik op de grond te richtten en uiteindelijk zijn rug te rechtten om zonder ademhalinsproblemen te staan. 'Valt wel mee, het is niet zo goed... er zijn zoveel betere mensen dan ik' antwoordde hij. Het was lief van haar, maar echt, zo goed was hij niet.. hij was wel goed alleen... tja.

Ze glimlachte en keek weer naar de toetsen. 'Er zijn ook zoveel mensen beter in muziek maken dan ik, maar toch heb ik Conservatorium gedaan, dus vind ik wel dat ik 'goed' ben.' Sprak ze hem tegen terwijl ze een melodietje uitprobeerde. 'Natuurlijk zijn er betere, maar ben je dan niet goed? Ik heb nog nooit iemand gezien die kon dansen als jij.' De wijze woorden waren er weer uit voor ze er erg in had. Zo sprak ze automatisch.

'Dat is lief van je' zei hij met een grijns. 'Ik ben ook wel goed denk ik' zei hij nu met een glimlach. 'Maar jij zong toch?' vroeg hij toen.

'Muziek en zang worden samen gegeven. Het zit heel dicht bij elkaar, eigenlijk is het hetzelfde.' Zei ze met een glimlach en ze maakte van de melodie een motiefje die ze een aantal keer herhaalde. 'Maar je hebt gelijk, ik zing voornamelijk. Dat vind ik het leukste. Maar jezelf begeleiden is ook leuk.'

Hij glimlachte en liep naar de piano toe. 'Het lijkt me mooi om de muziek zelf te kunnen verwoorden, maar ik doe dat met dans en jij met zang en spelen' zei hij met een knikje. Hij keek naar de toetsen 'hmm, dit zou ik nooit kunnen.. veel te verwarrend' zei hij met een grijns en hij keek haar even aan van achter zijn teruggezakte pony.

Ze eindige haar zelf gecomponeerde liedje met een variatie en stond toen op van de pianokruk. 'Zo moeilijk is het niet hoor.' Zei ze. 'Zal ik het je leren?' Vroeg ze en ze pakte zijn handen al en legde ze op de toetsen. 'Het is geweldig ja, je kunt je gevoelens uiten en tegelijk ook alles vergeten.'

Armand kreeg een kleine blos weer op zijn wangen en baalde want die was net verdwenen namelijk. Hij glimlachte onhandig en knikte. 'Schuif eens op dan' zei hij met een grijns en hij propte zich naast haar op de kruk.

Ze lachte en propte zich naast hem op de kruk. Ze ging tegen hem aan zitten en legde haar handen op die van hem. Het was best raar, maar ze vond het zo fijn bij hem te zijn en hem aan te raken, terwijl hij net iets gedaan had wat ze eigenlijk helemaal niet wilde. Op deze manier speelde ze een makkelijk melodietje. 'Nu jij.' Zei ze toen ze klaar was.

Armand keek goed naar wat ze deed en probeerde haar daarna op gevoel zo goed mogelijk na te doen maar de toonduur was verkeerd en soms drukte hij twee toetsen in 'Sorry' mompelde hij grijnzend. Het voelde goed om zo bij haar te zijn. Hij voelde zich af en toe nog wat ongemakkelijk maar het ging snel weer weg.

Ze glimlachte naar hem. 'Wacht,' Zei ze toen en ze kroop onder zijn arm door zodat ze half op zijn schoot zat. Op deze manier kon ze zijn vingers beter besturen. Ze legde haar handen en vingers op die van hem en speelde met zijn handen de melodie nog een keer.

Armand slikte even en keek verbaasd, maar het voelde niet verkeerd en hij keek over haar schouder mee naar wat zijn vingers deden. 'Hmm, misschien dat het me nu lukt' zei hij zacht. Hij speelde met haar handen nog op die van hem de melodie na. Het ging beter en hij maakte nog maar een klein foutje. Hij glimlachte 'Dankje' zei hij oprecht.

Ze was zo blij, ze vergat helemaal wat ze van Armand vond en wat ze aan het doen was. 'Ik vind het leuk dat je het wil leren.' Zei ze oprecht. 'Kom, we doen het nog een keer.' Zei ze enthousiast. Ze speelde het nog een keer maar verlengde het stuk een beetje. 'We kunnen ook zo een echt liedje spelen.' Stelde ze voor.

Armand nam het goed op en speelde vrolijk mee 'Dit is echt leuker dan ik had gedacht' zei hij blij. Zijn ene been begon pijn te doen en hij trok haar verder op zijn schoot en zuchtte toen even. 'Een liedje lijkt me leuk' zei hij enthousiast.

Ze voelde dat hij ongemakkelijk zat en verplaatste zich zodat ze midden op zijn schoot zat. Ze bladerde enthousiast door haar boek en nam het makkelijkste liedje wat in het boek stond voor zich. Het was 'Back To December.' Van Taylor Swift. Ze verplaatste zijn handen iets verder uit elkaar om het liedje te kunnen spelen en begon. Zachtjes zong ze het mee.