De kleine tempel buiten.

Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Ze had gelijk, hij had al vaker met twee meisjes tegelijk staan zoenen. Altijd had hij zich er al slecht over gevoeld, maar het was zo'n kick dat hij het niet laten kon. Hij was echt verliefd op Jayden, maar toch had hij het gedaan. 'Het is wederzijds, Jayden. En dat was het al die tijd al. Ik weet echt niet waarom ik het deed, ik wou dat ik het kon overdoen.' zei hij. 'Maar dat kan niet en omdat ik nu een mens ben zal dat ook nooit meer lukken.. We kunnen toch nog steeds vrienden blijven?' vroeg hij, smekend. Het was misschien niet zo'n goed plan, omdat hij dan niet over haar heen kon komen. Maar om al die mooie tijden in een keer weg te gooien vond hij ook niets.

Jayden twijfelde en keek hem aan. 'Hmm' begon ze. Als ze vrienden met hem bleef wat zou er dan gebeuren? 'Lieverd, je weet dat het niet overgedaan kan worden.. pas over een jaar werkt het sap van de boom weer.. en vrienden blijven kan wel denk ik, zolang niemand er iets van weet.. ze zullen me nog erger haten dan ze nu al doen Dave.' mompelde ze en ze ging met haar rug tegen zijn buik zitten. 'Wees eens eerlijk.. zal ik ooit echt vrienden hebben? Een paar goede vrienden?' vroeg ze voorzichtig. 'Zal Puck me ooit nog aardig vinden?' zei ze bijna fluisterend. Ze had eigenlijk meteen al spijt nadat ze de vragen had gesteld. Hij was hier de badboy. Hij zou alles misschien door vertellen. Maar hij leek zo goudeerlijk nu. Wat moest ze?

Niemand mocht er iets van weten? Dave dacht na. Dit zou voor hem ook wel beter uitkomen, misschien ook als hij over een tijdje iets dichter bij Mila kon komen. Hij zuchtte. Het moest maar. 'Hoezo zouden ze je haten vanwege mij? Denkt iedereen slecht over mij ofzo?' hij zuchtte. Hij was het zat om gezien te worden als de badboy. Hij kon ook wel iets goed doen! 'Ik weet niet... Zei hij. Ik denk dat Puck je wel vergeeft' zei hij. 'Ik heb toch gezien hoe hij met je meeliep na de boomactie?' vroeg hij.

Jayden zuchtte 'Dat deed hij niet voor mij man, dat deed hij voor Sofia, die spaanse weet je wel' mopperde ze. 'Evan enzo, vinden je een verrader..' zei ze toen

Dave fronsde zijn wenkbrauwen. 'Een verrader?' Wat had hij hun nou weer misdaan? Hij kon er niets aan doen dat hij een mens was geworden, en de ruzie die hij over Jayden met hem had gehad was volgens hem ook bijgelegd.

'Letterlijk zei Evan : Eerst een beetje mijn meisje pakken en daarna doodleuk in een mens veranderen' zei ze hem. Hij was dan wel een badboy en een player en alles, maar hij was eigenlijk ook gewoon zo een best leuke jongen.

'Alsof ik daar iets aan kan doen..' Mompelde hij. Nou, hij hoefde Evan niet meer als vriend. Hij was alleen maar jaloers en boos op hem ! 'Dus...' Begon hij. Hij wist niets meer te zeggen, alles was al gezegd.

'Je bent al veranderd' zei ze een beetje plagend. Hij was niet meer dezelfde player die hij eigenlijk was toen hij nog Enano was. Hij was nu al veranderd, het was vreemd, maar waar.

'Echt?' vroeg hij. 'Hoe dan?' was hij leuk veranderd, of juist niet? Hij lachtte. 'Volgens mij was jij helemaal niet wie ik dacht dat je was. Je bent nog veel liever.' zei hij.

'Je bent meer.. Dave' zei Jayden. 'Niet meer afhankelijk van de groep' zei ze grinnikend. 'Oh Dave, geloof me dat valt best mee hoor' zei ze met een zucht. Ze kreeg echt spijt en ze draaide zich nu om en prikte hem in zijn buik. 'Als je nu nog Enano was he..' zei ze hoofdschuddend, maar met een kleine glimlach. Nee ze moest hem uit haar hoofd zetten. Hij was vreemd gegaan, hij was nu een mens, ze kon hem niet meer krijgen hoe erg ze er ook naar zou verlangen.

Volgens mij voelden ze allebei hetzelfde. Het was gewoon zijn stomme gedaante waarom ze niet bij elkaar konden zijn! Hij zuchtte. Hij moest haar van zich af zetten. 'Maar dat ben ik niet meer... Ik moet maar weer eens gaan.' zei hij. Hij zette haar voorzichtig van zijn schoot af en stond op.

Jayden knikte rustig en keek naar hem. 'Ja.. ik kan beter ook maar gaan denk ik' zei ze zacht en ze keek weg. 'Ik zie je snel wel weer?!' Vroeg ze met een glimlach.

Hier kon hij echt geen nee tegen zeggen. Met een glimlach schudde hij zijn hoofd. 'Oke. Tot later.' Zei hij en hij sprintte naar de richting van het huis.

Jayden keek hem na en draaide zich om waarna ze zelf ook weg liep. Het was zo gezellig geweest zonder dat ze anders had moeten doen. Met een glimlach liep ze terug naar de ondergrondse.