Het tuinhuisje

Jayden liep in haar zalmroze jurkje en met een zilveren sierlijke klem in haar haren, op ballerina's naar de plek waar het feestje zou moeten zijn. Ze hoorde van veraf gelach en knisperen van hout en vuur. Ze liep voorzichtig richting het vuur en de mensen. Toen ze er aan kwam keek ze even rond en glimlachte ze even, proberend niet verlegen over te komen 'Haai' begroette ze iedereen. Ze zag Evan ook zitten en grijnsde even naar hem. Er waren nog veel meer jongens, maar Dave zag ze nog niet, althans ze kon hem even niet vinden. Ze zag ook een paar meisjes, met korte rokjes, hoge hakken, stijl haar, veel make-up, gescheurde panty's of met korte broekjes, naveltruitjes, hemdjes waarbij hun décolletee goed zichtbaar was, veel zwart en wit was het. Jayden keek even verbaasd, wie wilde er nou zo bij lopen? Ze stond nog een beetje in het pad. Al snel werd ze even aan de kant geduwd door een jongen. Evan was opgestaan en naar haar toegelopen. 'Jayden, kind wat doe jij hier?' vroeg hij verbaasd, maar met een pestende grijns.

Dave kwam aanlopen bij het kampvuur, en had zijn gescheurde spijkerbroek met een zwart T-shirt aan. Hij had gel in zijn haren, en had zich stiekem helemaal voorbereid voor vanavond. Hij keek in het rond en zag toen Evan bij Jayden staan. Ze zag er mooi uit, maar paste niet echt bij de andere meiden die er waren. Dat maakte hem niets uit, Jayden was Jayden en ze was altijd mooi. Ze had haar haar omhoog en een mooi jurkje aan, wat vanzelf een glimlach op zijn gezicht toverde. Hij liep naar Jaden toe en omhelsde haar van achteren. Hij gaf een kus in haar nek en fluisterde: 'Hey.' Het maakte hem niet uit dat Evan erbij stond, hij moest er maar aan wennen.

Jayden schrok eerst even van een paar armen die om haar heen geslagen werden, maar al snel wist ze dat Dave het was. Zijn lippen zorgden dat de huid in haar nek ging tintelen en ze glimlachte. 'Hey' antwoordde ze met een glimlach. Evan staarde zijn vriend met een ongelovige blik aan 'Gast sirieus, meen je dit nou?'. Jayden was van hem geweest, hij was aan het wachten tot dat ze naar hem toe zou komen omdat niemand meer tegen haar sprak, maar nu lag ze in de armen van een van zijn beste vrienden. Jayden had zich even omgedraaid en gaf hem een kus op zijn wang.

Dave grinnikte. 'Jep.' antwoorde hij op Evan's vraag. Hij draaide Jayden om, ging naast haar staan en liet zijn arm op haar schouders rusten. 'Zullen we bij het kampvuur gaan zitten, das gezelliger.' En hij maakte aanstalte om met Jayden naar het kampvuur te lopen. Hij wachtte alleen even op Evans reactie, want daar was hij wel benieuwd naar.

Evan trok verbaasd zijn wenkbrauwen op en schudde teleurgesteld zijn hoofd. Waar sloeg dit op? Was dit een plan van Jayden of een plan van Dave? vroeg hij zich zelf af. Hij draaide zich om en ging weer zitten. Jayden keek Evan met een grijns na 'Tuurlijk lieverd' glimlachte Jayden.Ze draaide zich om richting het vuur en liep er met hem heen. Voor het vuur lag een boomstronk waar al mensen zaten maar waar zij precies tussen pasten.

Het was knus, maar wel fijn, zo dicht tegen Jayden aan zitten. Hij hield haar stevig vast met zijn arm om haar middel en zoende haar. De andere enano's keken niet raar op, dit gebeurde altijd op dit soort bijeenkomsten, mensen die elkaar zoenden, en wel meer... Hij vond het stom dat Evan zo stom reageerde, maar dat zou wel. Hij zat al langer achter Jayden aan, maar had haar verkeerd behandeld. Hij had geen respect voor haar. De andere enano's waren druk aan het praten, maar toch werd Dave onderbroken tijdens het zoenen. Het was een oudere enano die hem een stomp gaf. 'Zo zo, kleintje, die heb je mooi binnengehaald, hoor. Ze is een prachtstuk, maar hoort ze hier wel thuis?' voegde hij eraan toe. Wat een onzin. Jayden had misschien niet dezelfde kleren aan als die van de anderen, maar ze was mentaal precies hetzelfde. 'Tuurlijk past ze derbij.' en hij hield haar beschermend vast, alsof er ieder moment iemand klaar stond om haar van hem af te pakken.

Jayden vond het eerst even vreemd tussen al deze mensen, maar al snel maakte het haar niet meer uit en had ze het gevoel alsof ze helemaal alleen met hem was. Haar huid was lekker warm van het vuur en ze zoenden een hele tijd wat haar alleen maar blijer maakte. Toen ze onderbroken werden schrok Jayden op, oja, er waren ook nog andere mensen hier. Ze keek vreemd naar de jongen die nog langer dan Dave was. Hij noemde hem kleine, net zoals zij puck kleine had genoemd. Nee niet aan Puck denken, dat was over weet je nog Jayden, je wilde hem nooit meer zien en een ander leven beginnen waar hij niet in hoefde te zitten. Haar armen die net nog rond zijn nek hadden gelegen, liet ze nu even zakken. Ze was hier een ding, maar ze was ook anders. Ze wisten niet zeker of ze hier bij paste. Jayden begon te twijfelen aan zich zelf. Moest ze erbij lopen als hun? Ze zag dat er jointjes haar kant op kwamen, het was een doorgeefronde. Jayden had nog nooit gerookt, maar wilde zich bewijzen tegenover de jongen en nam de joint aan om een trekje te nemen. Ze had het anderen al zo vaak zien doen alleen het was lastiger dan ze dacht. Ze hield haar hoesten in en kreeg tranen in haar ogen. Ze blies zo goed mogelijk zonder te hoesten de rook uit en gaf de joint door. Daarna hoestte ze alsnog.

'Gaat het?' vroeg hij aan Jayden, toen hij haar hoorde hoesten. Zelf nam hij ook een grote trek en gaf de joint weer door. Het zou heel erg gezellig worden vanavond, dat wist hij zeker. Hij vond het stoer dat Jayden ook meedeed, dat maakte het wat makkelijker. Ze paste er helemaal bij. 'Rook jij ook?' vroeg hij enthousiast aan haar.

'Het gaat prima hoor' zei ze nog half hoestend. Wat was die rook eigenlijk smerig zeg. 'Ja, tuurlijk, ik rook al een hele tijd' antwoordde ze toen 'Ik inhaleerde alleen even verkeerd' zei ze daarop. Ze leunde weer tegen Dave aan en sloeg haar armen om hem heen.

'Oke.' Hij gaf een kus op haar hoofd. Op dat moment hoorde hij een stem aan de andere kant van de kring zeggen: 'Oke, oke! Tijd voor de waarheid of een opdracht! Wie durft als eerste?' Toen niemand reageerde, wees de enano Jayden aan. 'De nieuweling, hoe heet je schoonheid?' Oh nee, dacht Dave die stomme Timo ook altijd. Hij probeerde altijd iedereen te focken, voor schut te zetten. Hij sprak met zichzelf af dat hij zou ingrijpen als hij iets verkeerds vroeg.

Jayden glimlachte en wilde Dave eigenlijk net weer zoenen, maar toen ze door had toen hij tegen haar praatte. Die jongen dan. Gaf ze hem alleen snel een kus 'Jayden' antwoordde ze nonchalant. Wat wilde hij? Was dit sirieus dat spel dat ze speelden toen ze 5 waren? Ze keek hem nonchalant aan. Niks mocht door laten schemeren dat ze bang was voor de vraag die zou komen.

'Jayden, oke, waarheid of opdracht?' Timo keek Jayden grijnzend aan, alsof hij wat van plan was. Dit beviel Dave niet, maar hij wachtte af tot hij wist wat de vraag of opdracht was. Vragend keek hij Jayden aan.

Jayden voelde de groepsdruk en keek even rond naar alle mensen die naar haar keken. Waarheid zou slap zijn, dat wist ze nog wel van vroeger.. maar toen waren de opdrachten anders zoals klim in een boom. Naarmate je ouder werd werden de vragen spannender, dan moest je iemand een knuffel geven of een kus op zijn of haar wang. 'Ik kies opdracht' was eruit voordat ze het door had. Ze kon zich wel voor haar hoofd slaan, maar ze zou het nu doen ook. Ze keek verontschuldigend naar Dave.. hij zou haar toch wel begrijpen? Ze schoof iets dichter tegen hem aan met haar hoofd tegen zijn schouder 'T komt goed oke' fluisterde ze zachtjes in zijn oor.

Ja, dat zei ze nu, maar hij wist dat Timo iets zou verzinnen wat haar totaal voor paal liet staan. Misschien had hij wel iets bedacht om hun uit elkaar te drijven! Hij had hem al naar Jayden zien kijken, maar dit ging dus mooi niet gebeuren.
'Oke, ik weet wel wat.' Grijnzend keek hij de groep aan. 'Zoen me.' Uitdagend keek hij Jayden aan.
Dit was genoeg voor Dave om te ontploffen. Hij sprong op en liep naar Timo toe. 'Wat probeer je nou, he?! Ben je nou leuk ofzo?' schreeuwde hij. Hij duwde Timo een paar keer, zodat hij over de boomstam viel. Timo pikte dit niet en viel Dave aan. Hij sloeg Dave op z'n kaak, en Dave stompte hem in zijn buik. Dave pakte Timo vast en trok hem over zijn schouder op de grond. Hijgend bleef hij staan.

Jayden schudde haar hoofd toen hij dat zei, het viel te verwachten. Ze zou hem wel pakken, dat wist ze wel, ze zou bewijzen dat ze het aankon. Ze had al een plannetje bedacht, maar haar mond viel open van de volgende acties. Ze keek in shock naar het gevecht. Nog nooit had iemand het zo voor haar opgenomen... Toen de jongen op de grond lag en Dave uit stond te hijgen sprong Jayden op en sloeg ze haar armen om Dave's middel heen en trok hem naar achteren. Ze kon geen woord uitbrengen, het was gewoon zo onwaarschijnlijk dat dit echt gebeurd was. Toch stamelde ze wat 'Hij.. heeft je geraakt'.

Hij snoof door zijn neus en ademde door zijn mond weer naar buiten om zijn woede te onderdrukken. Haar hand kalmeerde hem, en nu voelde hij pas de pijn die vanaf zijn kaak zijn hele gezicht in trok. Niet laten kennen, zei hij tegen zichzelf. Hij keek naar Timo die woest overeind kwam. Dave maakte zich klaar voor een tweede gevecht en zette zich schrap.

Jayden schudde haar hoofd 'Wees voorzichtig' fluisterde ze hem. Ze zou hem niet kunnen tegenhouden nu hij zo deed. Ze gaf hem snel nog een knuffel en liep toen voorzichtig achteruit en kwam toen perongeluk naast Evan te zitten. 'Amuseer je je een beetje liefje, je weet toch dat Dave veel te dom is voor je' klonk er ineens in haar oor. Jayden schrok zich rot en haalde meteen uit zodat haar hand op zijn wang stond. 'O, jij bent het, ach rot toch op, Dave is een schat, jij zou van hem kunnen leren' antwoordde ze. 'Wie is die jongen eigenlijk?' 'Dat is Timo, hij daagt altijd iedereen uit.. je had hem beter kunnen zoenen voordat Dave losbarste.. het gebeurd iedere keer dat Dave en hij elkaar pakken, maar het gebeurd ook vaak dat anderen Timo pakken. TImo wil iedereen graag voor schut zetten, dus liefje, bedenk je een paar keer of je wel echt iets met hem wilt, want je weet het.. het kan altijd' antwoordde Evan met een grijns en hij kwam heel dicht bij haar gezicht. 'Ga toch weg man' siste ze naar hem.

Dave zag dat Timo weer op hem af stormde en hij rende zijn richting op. Hij probeerde Timo's hoofd te raken, en het lukte, maar hij schrok ervan wat er gebeurde. Timo kreeg een rare blik in zijn ogen en zakte inelkaar. Geschrokken deed Dave een stap achteruit. Was hij dood? Nee, hij zag dat Timo nog ademde. Hij kkek om naar Jayden en zag dat Evan naast haar zat en heel erg geintereseerd naar haar keek. Wat was dit allemaal? Hij moest hier weg, iedereen probeerde hm en Jayden uit elkaar te drijven. Zijn ogen ontmoette die van Jayden.

Jayden keek geschrokken Dave aan, de jongen die Timo bleek te heten leek wel dood. Geschrokken sprong ze op, trapte ze Evan snel tegen zijn schenen, en rende toen naar Dave toe 'Heb je hem nou vermoord?' vroeg ze ongelovig en ze bleef voor hem staan. 'Waar was dit alles voor nodig' vroeg ze verbaasd en nog steeds ongelovig. 'O kom hier, je gezicht is half blauw geworden' zei ze toen zorgelijk en ze legde haar hand op zijn wang.

Een angstgevoel bekroop hem. Hij zou toch niet echt dood zijn? 'Nee, hij ademd nog.' Zei hij koeltjes, en om dit te checken liep hij naar Timo toe en luisterde bij zijn mond. 'Hij is alleen buiten westen.' Hij liep terug naar Jayden en hield haar in zijn armen. Hij was de hele avond bang geweest om haar te verliezen. ' we kunnen beter gaan.' Stelde hij voor.

Jayden was nog steeds wel geschrokken van deze acties. Evan zei niks meer en nu was ze weer veilig bij Dave. Wetend dat hij haar kon beschermen. 'Hmm misschien wel' zei ze liefjes. Dan hoopte ze dat er niks gebroken was. Ze gaf hem nog snel een kus op zijn mond en sloeg haar armen glimlachend om hem heen, maar liet ze toen weer zakken om samen met hem weg te kunnen lopen.

Later

--
Evita zat op de balustrade van het tuinhuisje en beweegde een beetje heen en weer met haar benen. Ze neuriede een liedje die ze in aan het studeren was voor het dorpsfeest. Ze had het de laatste tijd best naar haar zin gehad, was Armand vaak vergeten, maar wilde nog steeds wraak. Ze besefte nu hoe vreselijk boos ze was.

Taylor wandelde door de tuin. Ze kwam aan bij het tuinhuisje en zag dat Evita daar zat. Eigenlijk durfde ze niet zo goed verder te lopen, maar ze moest het ook bijleggen! Als Evita dat wou ten minste... Ze bleef stilstaan. Van een afstandje vroeg ze: 'Hoi.. H-Hoe is het?'

Evita keek op. Taylor. Ze voelde de woede weer bovenkomen. 'Prima.' Antwoordde ze kortaf. Ze kon het niet helpen, maar ze keek wel een beetje met ontzag naar Taylor. Ze was zo groot.. 'Gezellig in het huis?' Vroeg ze daarna met een fake smile. Als het goed was was iedereen heel rot tegen Armand en Taylor.