Lounge

'Daarom.' En ze gooide het glas terug om zijn reactie te testen. Ze draaide om en liep op haar sexy'st en elegants mogelijk terug om nog wat cola te halen.

Het glas kwam bijna tegen Daves hoofd, maar hij ontweek hem net op tijd. Het glas sprong uit elkaar toen hij tegen vloer klapte, en Dave werd woest. Wat deed die trut nou allemaal? Dacht ze echt dat ze stoer was, nu ze als een overdreven huppelkut naar de keuken liep? Hij sprong op en liep haar achterna. 'Vind je dat nou echt stoer, joh? Een glas naar mijn hoofd gooien? Doe gewoon normaal! Ik snap echt niet wat Puck in jou ziet, ik vind het gewoon zielig voor hem!' schreeuwde hij onbeheerst.

Hij was zo voorspelbaar. Ze was rustig, 'Ik ruim het wel op, ik dacht dat je het zou vangen stom van me.' Ze negeerde de opmerking over puck en liep door. Ze wist dat hij zo zou reageren maar ze zei niets schonk haar cola in en liep naar de scherven, ruimde het binnen een mum van tijd op en liep terug naar de bank. Plofte neer en slaakte een onhoorbare zucht. Nu had ze expres normaal gelopen en hij moest daar bijna wel een opmerking overmaken. Hij had het verdiend, moest hij maar niet zo stoer doen.

Hoe kon ze nou zo rustig blijven? Wat een trut, dacht hij bij zichzelf. Woest liep hij terug en ging aan de andere kant van de lounge zitten, zo ver mogelijk bij haar vandaan. Shit, zijn oortjes lagen nog op de tafel. Hij ging niet terug om ze te halen, dan moest hij langs haar. Het werd hem duidelijk. Puck kon Sofía alleen maar krijgen, omdat ze een stom karakter had. Ze was mooi, maar wel een bitch. Dat verklaarde alles. Door dit tegen zichzelf te zeggen grinnikte hij zowaar. Wat een stom persoon.

Nu was het wel weer genoeg geweest, 'Je oortjes liggen hier nog,' ze pakte ze op en liep naar hem toe. Ze gaf ze en liep terug ondertussen pakte ze een tijdschrift om in te lezen. Ze plofte op de bank en keek nog een keer boven haar tijdschrift uit naar hem.

Hij gaf geen reactie, maar deed zijn oortjes in en liet de muziek zijn hoofd leegmaken. Het geluid was door de hele lounge te horen, maar dat kon hem niets schelen. Hij keek op zijn mobiel. Nog maar 10 minuten voordat hij met Jayden had afgesproken! Hij stond op en liep de deur uit zonder gedag te zeggen.

Later
--

Puck lag languit op de bang. Hoofd op de ene armleuning, voeten op de andere. Hij had een stuk hout in zijn ene hand en een mee in de andere, daarmee kerfde hij twee figuren uit het hout. Het waren een meisje en een jongen, het meisje stond op haar tenen zodat ze net zo lang als de jongen was. Ze hielden elkaar vast, het meisje had een wespentaille. Alleen de hoofden moesten nog, dan was het af.

Jayden huppelde de lounge in. Ze had haar oude kleding weer eens uit de kast gehaald en aan getrokken. Ze zag dat Puck op de bank lag. Ze zag het aan de uistekende krullen die net over de rand zichtbaar hingen. Toen ze dat zag begon ze zacht te lopen. Ze had haar lichtroze ballerina's aan, haar lichtroze jurkje en haar haar weer in de oude krullen. En om niet te vergeten het roze bloemetje in haar haar. Ze wilde even niet aan Dave denken en gewoon even als eerst zijn. Toch voelde het vreemd om dit weer aan te hebben.

Puck hoorde Jayden niet aankomen, zo druk was hij bezig. De hoofden van de poppetjes kregen nu wat vorm. Zijn krullen waren het lastigst. Zijn tong hing uit zijn mond terwijl hij cirkels maakte met zijn mes.

Jayden liep door en knielde naast zijn hoofd 'Hoi Puck, wat maak je?' Vroeg ze voorzichtig.

Puck keek fronsend op. Was hij niet alleen? Toen zag hij Jayden. De oude, ze leek net weer de oude. Hij slikte, en keek weer weg naar zijn houtsnijwerk. 'Uhm, dat zijn Sofia en ik.' Mompelde hij. Hij keek haar niet aan.

Jayden wist niet hoe het nu tussen hen zat. "Mooi' antwoorde ze gemeend. Ze begon een beetje te accepteren dat hij van Sofia hield en dat het echt was, toch twijfelde ze nog steeds een beetje. 'Wat drinken?' Vroeg ze.

Hij knikte. 'Tomatensap.' Mompelde hij, maar hij keek haar niet aan. Hij bleef naar zijn werk kijken. Sofia kreeg haar typische puntige neusje. De monden van de twee poppetjes zaten tegen elkaar aan, ze kusten elkaar. Het was een schattig tafereel.

Jayden stond snel op en liep naar de bar om tomatensap in te schenken, een glas voor hem en een glas voor haarzelf. Ze liep met de glazen terug naar de tafel en de bank en zette het op de tafel neer. 'Hoe gaat het met haar?Ik heb jullie al een tijd niet meer samen gezien' vroeg ze oprecht. Nouja, ongeveer dan.. ze wist even niet zo goed wat ze er van moest denken. Het leek haar misschien wel beter om voorlopig helemaal niet meer aan liefde te denken. Bij die gedachte zuchtte ze.. ze kon niet begrijpen dat hij haar had bedrogen. Ze nipte wat van haar tomatensap en keek naar hoe hij bezig was.

'Prima.' Antwoordde hij kortaf. Natuurlijk ging het goed. Sofia was er altijd voor hem, en andersom. Daarnaast had hij zijn vrienden. Nee, hij had Jayden niet nodig en had het gemis allang van zich af gezet.
Hij was nu bijna klaar. Hij werkte alleen nog maar de vormen af en hij bekeek het resultaat. Ja, hij was redelijk tevreden. Sofia zou er blij mee zijn en het op haar nachtkastje zetten, wist hij.

Jayden was er opeens helemaal klaar mee. Ze kromp wat ineen en dronk stilletjes haar sap op. Hoe had ze ook kunnen verwachten dat hij normaal tegen haar zou doen. Starend naar de bank waar Puck op zat, zat ze in zichzelf gekeerd op de andere bank.

Puck zette het houten beeldje op tafel en pakte zijn tomatensap. Hij zette het aan zijn lippen en dronk het in één teug leeg. Toen hij het met een klap op het tafel had gezet keek hij pas op. Hij bedacht zich dat nu Dave weg was, ze weer alleen was. Daarom kwam ze natuurlijk naar hem.
'En, mis je je vrienden?' Vroeg hij schamper.

Jayden keek hem boos aan 'Of ik mijn vrienden mis? Heb ik die ooit gehad dan?' vroeg ze kil. Haar stemming was helemaal omgeslagen, niet wetend waarom, maar ze kon er gewoon niet tegen dat hij weer zo begon. Ze wist zelf ook niet waar ze met hem over moest praten.. misschien moest ze zo eens over zijn platen beginnen.

Hij haalde zijn schouders op. 'Sorry hoor, jij zei altijd dat het je beste vrienden waren en je niet anders meer wilde.' Hij speelde met het mes in zijn handen, en legde het daarna naast het houten beeldje. Hij ging op zijn zij liggen en trok zijn wenkbrauwen vragend op.

'Oke.. dat waren het niet.. je had gelijk' gaf ze toen met tegenzin toe. 'En hoe gaat het met jou vrienden dan' antwoorde ze hem om iets terug te zeggen te hebben. Hij was veranderd tegenover iedereen. Alleen zij wist nog wie de oude Puck was.

'Prima. Hoor eens, Jayden. Jij bent hier die in de problemen zit, niet ik.' Zei hij achterdochtig. Hij trok zijn benen op en ging zitten op de bank. 'Ik weet niet wat je hier brengt, maar ben ik niet duidelijk genoeg geweest? Iedereen weet dat je alleen naar mij terug komt als je niemand anders meer hebt. Ik laat me niet gebruiken.' Zo, dat was gezegd. Hij keek haar nog steeds met opgetrokken wenkbrauwen aan. Hoepel op, zei zijn blik.

Jayden viel stil en staarde alleen maar naar hem. Wat?! Ze wilde alleen aardig doen nu en dan kreeg ze dit? Waar sloeg dat op. Koppig keek ze hem aan en ze bleef gewoon zitten. 'Wie zegt dat ik alleen naar jou kom als ik geen vrienden meer heb.. volgens velen heb ik die nooit gehad' zei ze zacht, maar ze merkte dat het zielig klonk en dat wilde ze niet. 'En dit is niet om zielig te doen!' zei ze er bij.

Hij schudde langzaam zijn hoofd. 'Zo lijkt het in elk geval wel.' Bromde hij. 'Jezus, ik wilde je terug, ik deed er alles voor maar je nam mijn excuses niet eens aan want je had je 'andere' vrienden. En dan gaat Dave vreemd, HOPPA, ze is er weer hoor, ze wil dat alles weer als vroeger is en die shit. Je bent echt een aanhankelijk konijn, Jayden.' Hij zuchtte. Hij had geaccepteerd dat hun levens zo ver uit elkaar lagen, was ze er opeens weer.

Jayden mompelde wat en keek daarbij even weg. Toen ze hem weer aan keek zuchtte ze 'Luister, ik wilde nu alleen gewoon aardig doen oke?' zei ze mopperend. 'Nou dan hebben we allebei het zelfde een keer gedaan niet?' antwoordde ze toen. 'Ik heb ook gesmeekt of je weer de oude werd, of je weer met me om wilde gaan, of je me niet wilde haten vanwege dat gedoe met Evan toen. Je stond er toen bij toen ik werd geslagen, maar deed er niks aan. Ja ik heb het toen voor je opgenomen, ook nadat je zo boos op me was geworden en dat weet je heel goed. En ja dit is inmiddels alweer een tijd geleden, dat weet ik, maar ik wil dat je beseft dat het overeenkomt wat we hebben gedaan.' zei ze hem toen terwijl ze hem met moeite aan bleef kijken. Eigenlijk wilde ze naar de grond kijken en alles half stotterend zeggen, maar dat mocht ze niet van zichzelf. 'En nu ga je waarschijnlijk zeggen dat het helemaal niet zo is, maar denk er eens goed over na' zei ze tenslotte. 'En Dave ging niet alleen vreemd, hij werd ook nog een mens' beet ze hem nog toe.

Puck zuchtte. Hij keek weg. Hij zette zijn rechterhand in zijn krullen, en leunde op zijn handpalm. Hij zweeg. Slikte. Ademde in. 'Alsof ik daar niet over na heb gedacht.' Zei hij ten slotte. Hij keek op. 'Ik weet alleen niet of ik het kan... kunnen wij de oude zijn? Doen alsof er afgelopen maanden niets is gebeurd, niets is veranderd?' Hij wachtte even alsof hij een antwoord verwachtte. 'Nee.' Zei hij ten slotte.