De boomhut

Evita hield zich goed aan Armand vast terwijl hij met haar door het bos liep. Ze had haar hoofd op zijn schouder gelegd en luisterde naar zijn ademhaling. Toen ze bij de plek aankwamen tilde ze haar hoofd op en haar mond viel open. 'Wauw.' Zei ze verrukt. Het was zo'n mooie hut, en het zag er zo knus en romantisch uit. Het was echt prachtig.

Armand glimlachte en zette haar voorzichtig neer 'Ja.. het is ook prachtig.. en raad eens wat ik binnen vond' zei hij trots dat hij dit kunstwerk had gevonden. ' Gaat u voor' zei hij ook en hij duwde haar zacht in haar rug om het bruggetje over te lopen naar het huisje.

Het smalle bruggetje wiebelde een beetje heen en weer en Evita hield zich goed vast. Ze keek strak voor zich, en expres niet naar beneden. Ze vond het doodeng en toen ze eindelijk aan de overkant was zuchtte ze opgelucht.

Armand liep behendig, nonchalant over het bruggetje heen en grijnsde 'Kijk maar binnen' zei hij met een knikje en een glimlach. Hij hoopte dat ze zelf de flessen vond, dat zou leuk zijn.

Ze deed voorzichtig de deur open. Het kraakte een beetje en je kon zien dat het lang niet gebruikt was door het laagje stof dat je aan de binnenkant van het glas zag zitten. Ze keek nieuwgierig om zich heen. Het rook binnen sterk naar hout en ook een beetje rokerig. Er was een open haard, er lagen kussens op de grond en op tafel stonden een paar flessen wijn. Evita draaide zich om naar Armand en grijnsde naar hem.

'Precies' zei Armand enthousiast 'Is het niet geweldig' vervolgde hij en hij sloeg zijn armen om haar heen om haar vervolgens een rondje te draaien.

Evita moest om hem lachen en ze plofte op een kussentje. 'Wat wil je er mee doen? Vroeg ze lachend en ze woelde door zijn lange haren.

'Hmm die flessen drinken we leeg en deze plaats.. hmm ik denk dat dit wel een opknapbeurtje kan gebruiken' antwoordde hij blij. Hij zat bij haar en kuste haar snel even om vervolgens een fles wijn te pakken. 'laten we eens kijken hoe deze smaken' zei hij vrolijk.

'Wat leuk, dan maken we er echt onze hut van!' Zei ze blij en ze kreeg meteen allerlei ideeën. Er lagen nu alleen nog een paar simpele kussens en een matras, maar hoe leuk zou het zijn om er een bankje te hebben. Hoe zouden ze die erheen kunnen brengen, zonder dat meteen de rest van de huisgenoten van de hut afwisten? Ze keek ook met een schuin oog naar de flessen wijn. Ze dronk eigenlijk nauwelijks, dus ze hoopte dat het een grapje was.

'Precies en niemand zal er van weten. We kunnen er alles neerzetten wat we willen. Alles doen wat we willen' zei hij glimlachend en hij haalde een kurkentrekker uit zijn broekzak om er de kurk van de fles mee uit te halen. Hij zou alleen deze fles openmaken, de rest zou hij bewaren. Hij veegde met zijn hand het stof van de fles en zette hem op de grond 'Aan jou de eer' zei hij met een grijns.

Ze glimlachte een keek toen van Armand naar de fles. Ze aarzelde, maar pakte toch de fles op.'Op onze hut.' Zei ze en ze zette de fles aan haar lippen. De diepe bittere smaak van de oude rode wijn vond ze eerst niet lekker, maar ze werd wel lekker warm van binnen en een beetje rozig. Glimlachend gaf ze de fles aan hem.

Armand glimlachte en nam de fles aan met een knikje. Hij had zich al vaak genoeg krom gezopen als hij in de ellende zat met zijn pa dus van een beetje lekkere oude rode wijn werd hij niet echt warm, maar het voelde weer eens lekker om wat te drinken en deze keer met goede bedoelingen. Hij zette de fles neer toen hij voor 3 kwart leeg was

Evita dronk mee tot de fles helemaal leeg was, en werd helemaal licht in haar hoofd. Doordat ze zo weinig dronk werd ze ook heel snel dronken. Ze klom lachend bij hem op schoot. 'We maken hier echt ons paleisje van, he schat? Alleen de muziek mist nog!' Zei ze vrolijk en ze pakte de tweede fles.

Armand sloot lachend zijn armen om zijn meisje heen. Toen ze de tweede fles pakte twijfelde hij. Zoals hij kon zien deed de alcohol nu al vanalles met haar en hij schudde zijn hoofd 'Één fles is wel genoeg nu, vanavond kunnen we nog wel een fles doen... sorry schat, anders gaat het zo snel op' gaf hij als slap excuus. Hij wist niks beters. Hij pakte de fles wijn uit haar handen en kuste haar vanuit het niets vol op haar mond.

Ze zoende hem hevig terug en kroop helemaal tegen hem aan zodat hij niets anders kon. Intussen maakte ze toch de tweede fles open en terwijl ze hem zoende gooide ze de wijn erbij. Wijn op een nuchtere maag, ze had er een keer iets over gelezen maar terwijl ze de tweede fles leegdronk kon ze het zich niet meer herinneren.

Armand had haar nog niet zo meegemaakt en vond het eerlijk gezegt wel grappig, totdat ze de wijn erbij ging gieten, dat was gewoon ranzig. Hij trok zich terug en keek haar raar aan. 'Schat, waar ben je mee bezig?' vroeg hij verbaasd en hij trok de fles van haar weg om hem leeg te drinken en neer te zetten zodat zij geen drank meer had. Hmm dit ws slechter dan hij dacht.

Ze veegde haar mond af. 'Sorry.' Zei ze lachend. 'Ze kroop nog iets dichter tegen hem aan en gaf hem kusjes in zijn nek. 'Je ruikt lekker, baby.' Zei ze flirterig.

Armand grinnikte even. Hij wilde zeggen dat ze moest stoppen, dat ze samen terug naar huis zouden gaan, maar dit nu voelde eigenlijk wel goed. Hij trok haar helemaal tegen zich aan en glimlachte 'En jij smaakt lekker' zei hij plagend en hij probeerde haar op haar mond te kussen.

Evita merkte het en zoende hem terug. Ze pakte hem goed vast en streelde zijn nek. Een waanzinnig gevoel vulde haar lichaam. 'Ik hou van je, je bent zo lekker.' Kreunde ze.

Armand verloor zijn evenwicht en viel achterover op de grond, maar met haar nog boven op zich. Wat had ze.. hij had echt niet gedacht dat het zoveel invloed zou hebben. Nou, waarom zou hij er iets aan doen? Als ze er later naar zou vragen zou hij zeggen dat hij ook dronken was. 'Jij ook liefje, jij ook' zei hij zacht en hij zoende haar weer. Hmm hij was aan het veranderen merkte hij, normaal zou hij dit nooit zeggen of hij moest wel erg ver heen zijn.. nou maar hij deed toch alsof hij dat was?

Ze moest lachen om hem en probeerde hem op nieuw goed vast te pakken, maar de vloer was een beetje vochtig van de wijn en ze gleed weg met haar hand zodat ze met een bonk op de grond terechtkwam. Daarna begon haar lichaam eindelijk met de afwering van de alcohol en haar hele maaginhoud kwam via haar mond weer naar buiten. Ze kotste straal over hem heen.

Armand lachtte eerst nog, maar dat verging hem snel toen Evita haar hele maaginhoud in zijn gezicht dumpte. Had hij kunnen verwachten. Waar was hij mee bezig, hij had haar meteen moeten helpen. Hij ging zitten en trok zijn shirt uit die hij onderweg naar de boomhut aan had gedaan. 'Shht lieverd het komt wel goed, het was gewoon even te veel' mompelde hij liefjes.

Het was Evita nog steeds niet precies duidelijk wat er nou gebeurde, maar het was niet goed. Ze kreeg het opeens vreselijk koud en ze had knallende koppijn. Als een zielig muisje kroop ze tegen hem aan en ze begon opeens te snikken.

Armand zuchtte en sloeg zijn armen om haar heen, niet wetend of zijn armen nog vies waren of niet. 'Shht, kom maar meisje, het is goed, dit heeft iedereen wel eens' zei hij geruststellend.