Vijver

Jayden was weer buiten en voelde de heerlijke zon van de namiddag op haar huid branden. Ze glimlachte en liep vrolijk door, kijkend naar de bloemetjes en de knopjes die nog uit moesten komen. Ze keek bij het nestje van de eendjes die ze had gevonden en zag dat er nog geen uit was gekomen. Ze liep door naar de voor haar grote vijver en ging daar met een goed gevoel zitten, kijkend naar de weerspiegelingen in het water.

Puck zat helemaal aan de andere kant van de vijver. Hij gooide stukjes brood in het water die de eendjes op hapten. Hij zat heerlijk in het gras te genieten van de vrijheid, de temperatuur en de natuur. Dit was zijn bijkom momentje. In het wateroppervlak zag hij haar al aankomen en hij glimlachte naar haar. Hij had als de nieuwe Puck weinig moeite met mensen tegekomen. Met Jayden ook niet. Serieus, alles was veel eenvoudiger nu.

Jayden bekeek de hele vijver en zag Puck toen zitten 'Puckie' zei ze blij en ze stond rustig op om naar hem toe te lopen. 'Hoe gaat het met je' zei ze terwijl ze hem kort een knuffel gaf en naast hem ging zitten. 'Nog last van Evan gehad?' vroeg ze.

Hij ging rechtop zitten terwijl er een pijnscheut door zijn rug schoot. Hij grijnsde, maar het werd een soort grimas. 'Prima, geen last meer van gehad.' Zei hij. 'En jij?'

'Hmm, alleen nog toen met Sofia, maar sinds dien niet meer, ik denk dat we hem samen goed hebben gepakt toen' antwoordde ze. 'Fijn dat jij geen last meer van hem hebt gehad, heb je nog last van je maag' zei ze terwijl ze hem aan keek 'Of je arm?'

Hij grijnsde. 'Ja, en ook van mijn rug nu. Maar ach wat maakt het uit.' hij bloeide helemaal op toen ze het over Sofia had. 'Wat heeft ze gedaan met hem?' Vroeg hij geïnteresseerd.

Jayden keek hem een beetje verbaasd aan, z'n ogen sprankelde een beetje toen ze haar naam zei, naja ze zou er zo wel op terug komen. 'Nou, we hebben goed samengewerkt. Sofia is heel lenig en ze klom in de boom terwijl ik Evan afleidde en toen het signaal gaf en toen sprong ze met haar hakjes in zijn schouders en toen viel hij kreunend van de pijn op de grond en toen liepen we weg' vertelde Jayden enthousiast.

Hij straalde helemaal. 'Ja, ze is inderdaad heel lenig. En zo slim.' Hij knikte instemmend. Hij keek haar glimlachend aan. 'Ook zo lief hè, dat ze je met Evan helpt.' Zei hij lovend. 'Je hebt echt geluk met haar hoor. Ik ook trouwens.' Hij keek haar aan. Die Jayden.

'Puckiee?' vroeg ze met een speelse glimlach 'Heb ik iets gemist?' vroeg ze er bij. Er was iets gebeurd tussen die twee dat kon niet anders. In eerste instantie was ze heel blij, maar daarna stak het haar ook wel. Sofia was inderdaad een leuk en knap meisje, maar als ze Puck van haar af zou nemen, dat hij weer niet meer haar beste vriend wilde zijn dan was ze vriend loos want dan zou Sofia ook alleen maar bij haar Puckie willen zijn. Het stak en het maakte dat ze lichtelijk jaloers werd, maar toch vond ze dat ze zich niet zo druk moest maken. Ze keek hem blij en geïnteresseerd aan, ondanks haar jaloezie.

Hij grijnsde. 'Weet je het nog niet.'Zei hij lichtelijk bestraffend, maar op een plagerige manier. 'Iederéén weet het al.' Hij gebaarde er ook nog bij om het echt kracht bij te zeggen. Met iedereen bedoelde hij al zijn vrienden en nep vrienden natuurlijk.

'O.' zei ze teleurgesteld en ze keek zijdelings naar het water. 'Niemand heeft het mij verteld' zei ze zacht, maar licht beschuldigend.

'Dan weet je het nu.' Zei hij met een smile. Hij klopte op haar schouder. 'Kom op joh, het is het nieuwtje van de dag, maar de wereld vergaat niet hoor.' Zei hij gerustellend.

'Een nieuwtje van de dag zou ik toch wel gehoord moeten hebben.. Puck, ik dacht dat je me alles vertelde?' vroeg ze terwijl ze hem aankeek. Ze glimlachte vrolijk, maar haar ogen zeiden iets anders en dat wist ze dus ze wendde snel haar blik af. Waarom raakte dit haar zo erg, hier had ze blij om moeten zijn. Was het om het idee dat hij er nog vele wilde verslijten of omdat ze alleen zou zijn als hij een vriendin had. Ze wist het niet meer, in haar hoofd was het een grote chaos. Ze keek maar naar het water.

Hij sloeg troostend een arm om haar aan. 'Sorry Jayden... misschien had ik het je moeten vertellen. Sorry.. ik vergeet altijd wie ik het al verteld heb. Maar als je het heel belangrijk vind doe ik dat hoor, geen probleem.' Zei hij troostend.

'Je vertelde me altijd alles, dat weet je best, wat is er dat je dat niet deed? Is het een van je vele pogingen je te bewijzen? Is dat wat je wilt? Vertel je je beste maatje daarom niks meer? Of is ze nu dankzij Evan, die ervoor gezorgt heeft dat niemand haar meer mag, niet meer goed genoeg voor je.' zei ze boos en ze schudde zijn arm af, het troostende werkte voor geen meter, normaal zou ze het hem vergeven maar nu ging het om andere zaken.

Hij haalde geschrokken zijn handen van haar schouder en hij hield ze omhoog. 'Ho, ho, rustig.' Zei hij sussend. 'Het spijt me oké, ik vergeet je toch miet expres een nieuwtje te vertellen. Ik zal eraan denken oké.' Hij vond wel dat ze overdreef. Alsof ze de belangrijkste persoon in zijn leven was.

Hij zou er aan denken.. nee hij beloofde het niet, hij zou er voortaan aan denken en waarschijnlijk was hij dit alweer na een paar minuten vergeten. Jayden schudde haar hoofd 'Hmm' mompelde ze. Ze liet zich in het gras zakken zodat ze op haar rug lag en ze keek hem even aan 'Sorry, ik maak me vast te druk om niets' zei ze verontschuldigend, maar het bleef enorm steken.

Hij knikte. 'Ja, dat denk ik ook.' Gaf hij eerlijk toe. Hij knuffelde haar een beetje om haar gerust te stellen. 'Zo erg is het toch niet.' Fluisterde hij in haar oor.

Jayden glimlachte even en knuffelde hem ook 'Hmm ik ben ook heel blij voor je dat je zo'n lief meisje hebt' zei ze haalde haar hand door zijn krullen. 'Het spijt me oke' gaf ze toe. Ondanks dit alles bleef het in haar achterhoofd hangen. Hij was zo boos geworden toen ze schijnbaar iets had met Evan en nu hij weer een meisje had moest ze alles accepteren.. misschien had het effect dat alles sinds Evan was geweest, een te grote impact op haar. Zo probeerde ze zich steeds een andere reden te geven om niet jaloers te zijn of boos.

Hij grijnsde en kroelde door haar haren. 'Jayden Jaysen Jayden, waar maak jij je tch allemaal druk om.' Zei hij lachend. Hij keek naar het water en raapte een kiezelsteentje op. Hij gooide het naar een eendje. Raak, het kwam precies op zijn hoofd terecht.

'O Puckie, je zou eens moeten weten' zei ze met een dromerige zucht. Ze ging tegen hem aan zitten en gaapte. Ze werd moe van de hoofdpijn, het was nog steeds niet helemaal weg. 'Iniedergeval denk ik over wat Evan tegen me zei..' mompelde ze toen zacht en ze fronste even.

'Hm, wat zei hij dan.' Vroeg hij meer uit beleefdheid dan uit interesse. Hij leunde met zijn rug tegen haar aan en genoot van de zon. Het boeide hem niet echt, hij was met andere dingen bezig eigenlijk.

'Veel dingen' mompelde ze en ze sloot haar ogen. De zon liet haar huid fijn tintelen en ze draaide zich zo dat haar rug tegen die van puck leunde zodat ze in evenwicht bleven zitten. 'Maar vertel eens.. hoe is het zo gekomen tussen jou en Sofia?' vroeg ze toen met gemaakte interesse, waarvan ze hoopte dat het niet opviel.

Hij glimlachte. 'We waren in de rozentuin en ik gaf haar een rode roos.' Hij werd helemaal vrolijk als ze het over Sofia hadden. 'Ze hield blijkbaar van rozen.' Hij keek haar aan. Evan en zij... het was raar maar de nieuwe Puck boeide het niet, hield hij zich voor.