Het pad met rozen

Jayden liep met een grote grijns op haar gezicht het paadje in. Haar wangen waren rood van het rennen. Dave was nog een stukje terug, ze was deze keer sneller geweest. Ze wist dat hij haar expres liet winnen. Ze bleef uiteindelijk even staan om uit te hijgen en ging daarna weer rustig afwachtend klaar staan. Ze liep nu toch alvast een klein stukje verder.

Toen Puck Jayden tegemoet kwam was zijn eerste reactie opgewekt. Het huis, wat ze daar meegemaakt hadden... het was toch wel bijzonder. Ze hadden ook ruzie gemaakt, maar hij had wel beseft dat hij haar niet zomaar gered had. Hij miste haar. 'Jayden.' Zei hij blij en hij gaf haar een omhelzing.

Dave zag dat Puck er ook in een keer was, en hij gaf Jayden een knuffel! Hij sprintte naar Jayden toe en nam haar met een smoes in zijn armen. 'Jij bent hem.'
Hij negeerde Puck, want hij wist dat hij heel hecht met Jayden was geweest, of nog steeds was, dat wist hij niet. Uit alle voorzorg hield hij Puck in de gaten.

Jayden zag Dave nog niet en wilde hem bijna ook een knuffel geven 'Puck' zei ze nog vrolijk, maar ze werd toen opgepakt door Dave en ze gilde zacht 'Dave, laat me niet zo schrikken, gek' zei ze lachend en ze gaf hem snel een kus. Speelden ze tikkertje? Haha nou goed dan. Hoeveel wist Puck van hun tweeën. Hoeveel wist Dave van Puck en haar. 'Dus..' begon ze 'Je was zeker op weg naar dat meisje van je, hmm hoe heette ze ook alweer' begon ze spottend. Ze wilde niet dat Dave aan iedereen zou vertellen dat Puck bij haar hoorde. Alles was in het huis was gebeurd.. het was speciaal geweest, maar zoals er vaak was gezegt. Alles wat hier gebeurd blijft binnen het huis en alles wat daarbuiten gebeurd blijft hetzelfde als net voordat ze het huis ingingen. Ze keek hem met een grijns aan.

Eerst glimlachte Puck om de begroeting, maar zijn gezicht betrok al snel. Jayden was weer het hoertje van Dave. Door hem zag ze er in ieder geval zo hoerig uit. 'Jayden, je weet best hoe Sofia heet.' Zei hij met een schampere grijns.'Jullie waren vriendinnen, weet je nog.'

Verbaasd keek Dave Puck aan. Vriendinnen? Met die stomme trut? Dan zou ze haar naam toch wel weten? Hij wachtte af, totdat hij wist wat er aan de hand was, want hij had het gevoel dat er iets niet klopte.

'Vriendinnen? Ik heb geen vrienden weet je nog' antwoordde ze arrogant. Ze kriebelde Dave even in zijn zij en glimlachte. 'Dat zei je zelf nog, ik heb geen echte vrienden, die waren nep volgens jou.' zei ze weer arrogant.

'Oh, dus jullie vriendschap was nep?' Zei hij boos. 'Nou, dat zou ik tegen Sofia zeggen, ze heeft het namelijk wel ALTIJD voor je opgenomen.' Zijn laatste zin klonk niet boos maar vragend, dit was nieuw voor hem, Sofia was bevriend met Jayden, dat had ze altijd gezegd. Dave negeerde hij.

Dave keek om zic heen en zuchtte. Hier had hij niets mee te maken, dus hij kon er ook niet over meepraten. Hij hoopte dat ze hier niet lang over door gingen.

Jayden keek hem boos aan 'Jij zei tegen mij dat ik geen vrienden had dus tja dan kan zij er moeilijk een van zijn, niet waar. Maarja, je zal wel weer boos worden en zeggen dat ik veranderd ben en dat ik een hoer ben...' zei ze en ze rolde met haar ogen.

'Wa...wat?' Stamelde Puck. 'Ik heb dat nooit gezegd, hoe kom je erbij! Jij en Sofia waren vriendinnen, ik weet niet wat Dave of Evan tegen je gezegd heeft, maar hoe kun je dat vergeten zijn..'' Hij keek haar aan, met grote ogen. Jayden... waarom deed ze nu zo, het was toch goed, was ze het huis nu al vergeten? 'Ik heb mijn woorden toch teruggetrokken, mijn excuses aangeboden, ik heb niet eens jouw excuses geëist, het was toch goed! Het was toch weer leuk samen, ik zou je vergeven zonder excuses, jij hebt mij toch vergeven...' Hij keek van Dave naar Jayden. Had Dave haar gehersenspoeld ofzo?

Ongelovig keek Dave Puck aan. 'Heb jij haar een hoer genoemd? En ik ben er ook hoor, als je iets over mij wilt zeggen.' Wat een ingewikkeld gesprek, vooral omdat hij niet helemaal begreep waar het over ging. 'Wat is er nou allemaal aan de hand?' Hij snapte er niets meer van, maar dat Puck haar waarschijnlijk een hoer had genoemd, vond hij toch wel erg. Er moest wel iets heel ergs aan de hand zijn.

'Wat in het huis was blijft in het huis' concludeerde ze. Het waren zijn eigen woorden. Als ze er iets over zou zeggen zou hij haar vermoorden, dat had hij ook gezegt. Ze zuchtte verveeld en schudde haar hoofd 'Het is niks Davie, we hadden wat... probleempjes' zei ze Dave en ze glimlachte even naar hem. Ze kon Puck even niet aan kijken. Hij had hier zelf om gevraagd niet? Ze zou niks vertellen, ze had haar woord daarop gegeven. Wat wilde hij nou? Haar uit haar tent lokken? Wat was dit nu? ze snapte het niet meer en keek hem uiteindelijk een beetje verward aan. Ook durfde ze met Dave erbij niks te doen. Ze rook de inmiddels vertrouwde geur van Dave en glimlachte kort.

Puck keek haar ongelovig aan. 'Wat..' Sputterde hij tegen. 'Denk je dat echt? Kun jij dit zomaar vergeten... en onze vriendschap dan? Ik heb je toch gered? Ik heb dat gezegd op het begin, omdat ik niet dacht dat jij de oude Jayden nog was, maar dat ben je wel...' Eindigde hij zacht. Hij keek Jayden aan, strak in de ogen.

'Oke.' Zei hij tegen Jayden, en hij gaf haar een kneepje in haar schouders. Hij bleef ervij staan. Was Jayden zo veranderd? Qua uiterlijk misschien, maar qua innerlijk toch niet? Ze was lief, betrouwbaar en behulpzaam.

Jayden keek een beetje verward terug, maar haar blik werd steeds strakker Haar rug rechtte wat meer. 'Ik ben niet meer zoals ik eerst was, dit ben ik nu en dat zal zo blijven of je me nou mag of niet. Ik kies mijn vrienden vanaf nu zelf. Wij hadden eerder een gedwongen vriendschap niet? En ik ben helemaal niets vergeten, dat had ik nog gezegt, dat ik het noit zou vergeten, maar dingen veranderen in korte tijd Puck, dat zoou uitgerekend jij wel moeten weten. Je hebt me gered omdat dat in je nieuwe aard zit. Je flirt met ieder meisje en het hoort gewoon bij je nieuwe imago. Ik ben het niet meer oke, realiseer dat' antwoordde ze terwijl ze hem nog recht in de zo bekende ogen keek. Ze wist even niet wat te doen.

Hij was sprakeloos. Hij begreep haar niet. Hij keek een beetje hopeloos van Jayden naar Dave. 'Wat...' Stamelde hij. 'Je wilt me nooit meer zien? Is dat wat je wil zeggen? Denk je echt dat ik je leven redde omdat ik met je wilde flirten? En Sofia dan? Wat probeer jij te zeggen?! Zeg jij nu dat ik haar verraad! Dat zou ik nooit doen, ze betekend alles voor me, waarom deed je daar zo anders tegen me, deed je dat alleen maar om me te gebruiken?! Was onze hele vriendschap er alleen maar om niet alleen te zijn!!' Zijn stem werd steeds harder en hij probeerde door in haar ogen te kijken haar te begrijpen. Dat lukte niet, haar ogen stonden koud en kil.

'He, chill even, je hoeft niet zo te schreeuwen.' zei Dave met priemende ogen. Puck hield hij nauwlettend in de gaten. Het zou beter zijn als Puck gewoon weg zou gaan, hij verziekte de sfeer. Hiervoor was het gewoon gezellig met Jayden, maar nee hoor, Puck moest het weer verpesten.

'Realiseer het, snap nou toch dat ik nu anders ben... Nee onze vriendschap was geweldig, maar het is nu anders, het is voorbij. Wat in het huis is gebeurd blijft in het huis en daarmee basta. Sofia... die is van jou hoor, gratis en voor niets. Een knap meisje wat meteen je imago goed deed. Sorry hoor maar alles is over, dat weet je zelf ook, jij wist dat misschien wel eerder dan ik. We zijn te verschillend geworden' zei ze met dezelfde kilte.

Haar woorden kwamen op de een of andere manier kwetsend aan. Het was niet dat hij haar nodig had, zoals andersom wel was geweest, maar hij had oprecht gedacht dat het goed zou komen. Maar nee, ze wees dit koel af, en hij ging ook nog eens af bij Dave. 'Goed, dan ga ik maar. Maar waag het niet nog eens smekend voor mijn deur te staan. Als jij het wilt, goed, dan is het nu einde verhaal. Zoek maar iemand anders die er voor zorgt dat je niet eindigt als je lieve zusje.' Hij voelde zich gebruikt, bedrogen. 'Oja, en die excuses neem ik terug.' Hij keek haar aan, met gemengde gevoelens, maar keek snel weer weg. Hij was te aangedaan om echt boos te worden op haar. Hij draaide zich om en verdween in het struikgewas.

Eindelijk ging Puck weg. Hij draaide Jayden om en keek haar in haar eindeloos mooie ogen. 'Liefje, wat is er nou allemaal aan de hand? Waarom zag hij eruit alsof hij iemand iets aan kon doen?'

Jayden grijnsde en keek Dave aan. Ze was geschrokken, maar eigenlijk boeide het haar niet op dit moment, nu had ze Dave nog. Ze stond nu lekker dicht bij hem en keek even naar hem. Hij was en bleef zo knap. 'Hmm hij stelt zich aan' mompelde ze. Het was te verleidelijk om zijn lippen niet te willen kussen. Ze ging op haar tenen staan en sloeg haar armen om zijn nek om vervolgens haar lippen tegen die van hem te drukken. Ook om hem niet door te laten vragen over Puck.

Hij hield ervan als ze hem zomaar zoende. Hij tilde haar op, zodat ze niet op jaar tenen moest staan en hij niet hoefde te buigen. Hij zoende haar terug en glimlachte. 'Laat hem maar.' Nu was het Dave en Jayden, en geen Puck en Jaydenn meer. Puck was verleden tijd.

'O dat zal ik zeker lieverd' zei ze met een glimlach en ze voelde zich geweldig. Hij was zo lief, zo perfect, hij zou haar nooit iets aandoen. Ze zoende hem weer vol overgave en voelde zich de gelukkigste persoon op aarde.