De gang naar de tuin.

'Ro-sie.' Zei Puck plagend toen hij Jayden zag. 'Vroeger, toen ze beide jonger waren noemde zijn moeder Jayden wel eens bij haar tweede naam, Rose. Dat heeft hij erin gehouden. 'Waar ga jij heen?' Hij maakte een bestraffend gebaar en trok het gezicht wat de dorpsoudste altijd trok als ze boos was.

'Puck, houd je mond, ik ga waar ik zelf naar toe wil' antwoorde ze eigenwijs en ze stak haar tong naar hem uit toen ze zich omdraaide. Tja het was puck, hij noemde haar altijd bij haar tweede naam omdat zijn moeder dat ook had gedaan. Ze vond het irritant, maar had het ongeveer geaccepteerd. 'En wat doe jij hier dan?' zei ze met een spottende grijns.

'Ik let op stoute meisjes zoals jij.' Zei hij lachend, terwijl dat best ironisch was omdat ze ouder was dan hij. 'En misschien heb ik ook stiekeme ideeën die ik beter niet kan delen.' Hij grijnsde waardoor zijn wenkbrauwen grappig omhoog schoten.

Jayden lachtte om hem, maar grijnsde daarna 'Nee, misschien heb ik daar geen behoefte aan nee, kleine' zei ze grijnzend en hij was jonger maar wel groter dan haar, ach ja wat maakte het uit. Ze vond hem een schattige jongen en het was leuk hoe hij het bij iedereen bleef proberen. Ze lachte en keek hem uitdagend aan.

'Hmpf, tegen jou kan ik ten minste neerkijken, en dat is een uitzondering.' Zei hij grijnzend. 'En heb je zin om naar boven te gaan?' Hij knikte kort naar boven.

Jayden lachte en schudde haar hoofd 'Wacht maar totdat ze die menselijke verhogingen voor hun schoenen hier in het klein hebben, dan toren ik zo boven je uit kleine' zei ze grijnzend. 'Naar boven? Altijd' zei ze vrolijk en ze sprong een rondje voor de grap.

Hij haakte zijn arm in die van haar. 'OMG, dan wordt ik gewoon je BFF.' Zei hij grijnzend en hij deed een gek meidenloopje.

Jayden lachte en liep vrolijk mee op zijn mislukte meidenloop manier. Ondertussen prikte ze hem met haar vrije hand in zijn zij en grinnikte ze.

'Hee!' Hij porde haar terug. 'Dat doen BFF's niet!' Zei hij met een gek stemmetje. De gang naar de tuin was lang maar wel prachtig.

'Oh nee?' zei ze plagend en ze prikte hem nog een laatste keer terwijl ze zelf half opzij sprong om zijn por te ontwijken. 'Je bent een schatje hoor Puckie' zei ze grijnzend en ze trok hem verder mee door de gang, zodat ze sneller buiten zouden zijn. De gang was prachtig, de bloemen waren liefelijk en tijdloos. Ze vond het altijd heerlijk om hier rond te hangen.

'Puckie en Rosie, wat een duo zeg.' Zei hij sarcastisch met zijn gewone stem. Hij stak een sprintje. 'Ik kan serieus niet wachten frisse lucht weer in te ademen.'

'Puck, wacht op mij' schreeuwde ze terwijl ze ook begon te rennen, maar een stuk achter hem was. Ze waren allebei snel, maar hij was altijd iets sneller en nu ook omdat hij groter was.

Hij draaide zich om en ging langzamer rennen. 'Voor jou altijd.' Zei hij met een knipoog.

Jayden grijnsde en huppelde hem voorbij, naar de uitgang. Ze glimlachte en rook al wat van de buitenlucht. Dat laatste stuk duurde altijd het langst omdat de frisse geur van bloeiende bloemen en groeiende bladeren daar altijd al hing. 'We zijn er bijna' zei ze blij.

Hij voelde zich er ook vrolijk van worden en steeds enthousiaster liep hij naar de geïmproviseerde trap. Boven de trap zat een gat waar de frisse lucht vandaan kwam en erboven hing struikgewas, daar moest je doorheen kruipen.

Jayden glimlachte enthousiast en kroop voor Puck door het struikgewas. Het rook vertrouwd en al het bloeiende brak haar hart iedere keer, het was prachtig en ze glimlachte liefjes om zich heen. Het huis wat er stond was enorm, het was een tuinhuis in het bos of eerder een reuzenkasteel voor Jayden. Ze keek er boos naar en draaide haar rug er naar toe. Ze keek weer naar de bloemen die haar zo ontroerden.

Puck klom achter haar omhoog. Het eerste wat hij deed was even heel diep inademen en tegen het licht in knipperen. Het gaf hem bommen vol nieuwe energie.